ျမဴႏွင္းမ်ားဖုံးလႊမ္းကာေနေသာ နံနက္ခင္း။စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႕ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကလည္း ျမဴႏွင္း၏ပေယာဂေၾကာင့္ အစိမ္းေရာင္ေပါ် အျဖဴေရာင္ ေရးေရးေလး ျခယ္သထားသည့္ႏွယ္။ျမက္ပင္ငယ္ေလးမ်ားကလည္း ႏွင္းရည္မ်ား စြတ္စိုလ်က္။ယာခင္းမ်ားသည္လည္း ျမဴႏွင္းမ်ားေအာက္မွိုင္းပ်ပ်။ယာခင္းကန္သင္းေပၚရွိ ျမက္ရိုင္းရွည္ပင္မ်ားကလည္ ႏွင္းရည္ခံယူေနပုံမွာ ပိန္းၾကာ႐ြက္ေပၚ ေရမတင္သကဲ့သို႔။ထိုအေျခအေနကို ထိုးေဖာက္ခ်ိဳးျဖတ္လိုက္သည္က အေရွ႕အရပ္မွ ပုံမွန္ထြက္ေနက် သူရိန္ေနမင္းႀကီးပင္။
သူရိန္ေနမင္းႀကီးပင္ ကမၻာေျမေပၚက်ေရာက္ေနသည္ျဖစ္၍ သာယာကုန္း႐ြာေလး၏ ယာခင္းမ်ားထဲတြင္လည္း လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနၾကခ်ိန္။
"လူေလးႏွိုင္းတုေရာ လက္႐ုံး"
"နားေနတယ္"
"ဟဲ့ ဘာနားေနတာလဲ
မင္းႏွယ္ကြယ္ ရွင္းေအာင္ေျပာစမ္းပါအုံး"
"ဟိုမွာေလ အရီးတင္စိန္ရ
အပင္ေအာက္မွာ ေမာလို႔တဲ့နားေနတာ"
"ေအာ္ ေအးေအး
မင္းကဘာေၾကာင့္ အလုပ္ေတြခိုင္းရသတုန္းကြဲ႕"
"ကြၽန္ေတာ္ မခိုင္းပါဘူး အရီးတင္စိန္ရ
သူ႕ဘာသာ လုပ္ခ်င္လွပါၿပီဆိုၿပီး ဇြတ္၀င္လုပ္တာဗ်"
"ေအာ္ ေအးကြယ္
ေနာက္မလုပ္ေစနဲ႕ ၾကားလား
လက္႐ုံး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အရီးတင္စိန္ရာ
အရီးေမာေနၿပီမလား နားေတာ့"
"ေအး ငါဟိုဘက္ယာခင္း ခနကူးအုံးမယ္"
"ဟုတ္ အရီးအေမာေျပမွျပန္လာေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ကရတယ္"
အရီးတင္စိန္က ဟိုလူ ပင္ပန္းသြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနတာျဖစ္မည္။ယာခင္းထဲေရာက္ကတည္းက လက္႐ုံးတို႔ ေပါင္းေပါက္ေနသည်ကို သူလဲေပါက္ခ်င္သည္ဟု ဆိုကာ အတင္း၀င္လုပ္သည္။လက္႐ုံးက ခိုက္မိမွာစိုး၍ မလုပ္ပါနဲ႕ဆိုတာလဲ မရသည္မို႔ လႊတ္ထားလိုက္သည္။ေပါက္ျပားကို မ႐ုံရွိေသး 'ငါေရသြားေသာက္အုံးမယ္'ဟု ေျပာၿပီး ခုထိယာခင္းထဲျပန္ဆင္းမလာေတာ့။လက္႐ုံးခဏခဏ လွမ္းၾကည့္ေနရျပန္သည္။ဒီလူ တစ္ခုခုျဖစ္ပါက လက္႐ုံးမွာ တာ၀န္အျပည့္ပင္။မိမိထက္ပင္ ပိုခ်စ္ေနေသာ အေမက ဒီလူသာခိုက္မိပါက လက္႐ုံးေခါင္းပင္ႀကိမ္းရပါသည္။ယခုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိုးေထာင္ႏွင့္ ဘာေတြေျပာေနသည္မသိ။ရယ္သံေတြပင္ ၾကားေနရသည္။ဖိုးေထာင္ မနက္ကတည္းက ေပ်ာက္ေနတာျဖစ္သည္။ခုမွ ဘယ္ကေပၚေတာ္မူလာသည္မသိေပ။
YOU ARE READING
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Short Story"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)