ေျမနီလမ္းေပၚမွ တစ္ဆင့္ ကတၱရာလမ္းေပၚ တစ္ဖုံ ကားႏွစ္စီးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕မဟုတ္ေသာ္လည္း အရွိန္မွန္မွန္ျဖင့္။
ႏွိုင္းတို႔ မနက္အေစာထ ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ားျပင္ဆင္ၿပီး ဦးႀကီးႏွင့္ အရီးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တာ လမ္းပင္တစ္၀တ္က်ိဳးေရာ့မည္ထင္သည္။ဦးႀကီးကေတာ့ လမ္းခရီးေျဖာင့္ျဖဴးပါေစေလာက္သာေျပာၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္။အရီးကေတာ့ ႏွိုင္းကို ႐ြာျပန္လာဖို႔ ေျပာသည္မွာ တဖြဖြ။အရီးေပးလိုက္ေသာ လက္ေဆာင္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ႏွိုင္းမွာ သေဘာတက်။ယာခင္းထဲက ထြက္သည္မ်ားကို အကုန္ကားေပၚတင္ေပးလိုက္သည္ေလ။
ဒယ္ဒီႏွင့္ မာမီက တစ္စီး၊ႏွိုင္းတို႔က တစ္စီးျဖစ္သည္။
ေဘးကေကာင္ေလးကေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ၿငိမ္သက္စြာ ဘာမွလည္းမေျပာ။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕နားထင္ေတြကို ႏွိပ္ေနဟန္ေၾကာင့္ ႏွိုင္းက ကားမူးတတ္လား ေမးေတာ့လည္း မမူးဘူးဟုသာ ေျဖသည္။
"မင္း ေခါင္းေနာက္ေနလား "
"နဲနဲပါ ..ရတယ္ ခင္ဗ်ား
ေမာင္းမွာသာေမာင္း"
ႏွိုင္းလည္း ဒီေကာင္ေလး ဆက္ေခါင္းမာေနမည္ကို သိ၍
ကားေလး လမ္းေဘး ထိုးရပ္လိုက္သည္။
ႏွိုင္းကားမမူးတတ္၍ ေဆးေတာ့မေဆာင္ထားျဖစ္။ေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသာေၾကာင့္ ေရပဲတိုက္ရမည္ေလ။
"ေရာ့ ...ဒီမွာ ေသာက္လိုက္အုံး
ေဆးေတာ့ မေဆာင္ထားမိဘူး"
"အင္း.."
"မသက္သာဘူးလား ..
ငါႏွိပ္ေပးမယ္ လာ.."
"ရတယ္.."
သူမသက္သာမွန္း သိ၍ ႏွိပ္ေပးရန္ေျပာသည္ကို ေခါင္းမာေနေသးသည္။ႏွိုင္းလည္း ႏွိပ္တတ္၍မဟုတ္။
ဒီေကာင္ေလးပုံစံက လုံး၀ မသက္သာဟန္မို႔ ႏွိုင္း ၾကည့္မေနနိုင္။ကားမူးတတ္မွန္းသိလွ်င္ ဒါဇင္လိုက္ ေဆာင္ထားပါသည္။
"လာလို႔ ေခါင္းမာမေနနဲ႕
ငါလဲ ႏွိပ္တတ္လို႔ မဟုတ္ဘူး"
"......."
မတုန္မလႈပ္ ျပဳမူေနေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ႏွိုင္းကသာ ထိုင္ခုံခါးပတ္ေလးျဖဳတ္ သူ႕အနားတိုးကာ ႏွိပ္ေပးရျပန္သည္။ႏွိပ္ေပးေနေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာ။ၿငိမ္ခံေနျပန္သည္။
YOU ARE READING
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Short Story"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)