'တပီပီ' ျမည္ေနေသာ ကားဟြန္းသံမ်ားႏွင့္ မေရွာင္လည္ေသာ ယာဥ္ေက်ာလိုင္းမ်ားက လမ္းမက်ယ္ႀကီးအေပၚ ၌ျဖစ္ေနက်အရာ။ ေဈးသည္မ်ား၏ ေဈးေခၚသံမ်ားကလည္း ညာသံေပးေနၾကသလို။လူးလားေခါက္တုံ႕ သြားလာေနၾကေသာ လူအမ်ားသည္လည္း တာ၀န္ကိုယ္စီႏွင့္။
ႏွိုင္းတို႔ ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ယေန႕ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ ႐ြာျပန္မည့္ေန႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရား သီတင္းသုံးေနသည့္ ေက်ာင္းမွတစ္ဆင့္ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔ျခင္းျဖစ္သည္။ဒယ္ဒီက ကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ေပးခ်င္ေသာ္လည္း မအားလပ္။ဆရာေတာ္ဘုရား ကိုယ္တိုင္ကလည္း အားနာ၍ထင္သည္ ။လိုင္းကားနဲ႕သာ ျပန္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လိုက္မပို႔ဖို႔ရန္ ေျပာသည္။
ကားေပၚက ဆင္းျပန္ေတာ့လည္း ႐ြာျပန္သယ္ရမည့္ အထုတ္ေတြက မနည္းမေနာပင္။ႏွိုင္း၀ယ္ေပးလိုက္သည္မ်ားအျပင္ ဆရာေတာ္ဘုရား ပစၥည္းေတြပါ ပါေသာေၾကာင့္ သယ္ရပိုးရတာမလြယ္။
"ဒကာေလးႏွိုင္းတုနဲ႕ ဒကာေလးလက္႐ုံး..ေက်းဇူးပဲကြယ္..ကိုယ္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ပို႔ေပးလို႔.."
"တင္ပါ့ဘုရား ..ဒယ္ဒီက သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာကို မအားလို႔ တပည့္ေတာ္တို႔ လိုက္ပို႔တာပါဘုရား.."
"အို..ရပါတယ္ ဒကာေလးရယ္..ေမာင္မာန္ရွိန္မေန႕ကမွ ကိုယ္ေတာ့္ဆီ လာသြားပါေသးတယ္ ကိုယ္တိုင္လိုက္မပို႔လဲ ျဖစ္ပါတယ္"
"တင္ပါ့ဘုရား ဒယ္ဒီက အားရင္ ဆရာေတာ္ဘုရားဆီ လာလည္မယ္လို႔ေတာ့ မွာသြားပါတယ္ဘုရား.."
"ေအးကြယ္ ..ဒကာေလးတို႔လဲ ႐ြာလာလည္ၾကအုံး..."
"တင္ပါ့ဘုရား ..လာျဖစ္ေအာင္လာမွာပါ"
"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္.."
...
...
"ဟဲ့...ဖိုးေထာင္ လာတုန္းက ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႕ အ၀တ္ထုပ္က ဘယ္ေပ်ာက္တာတုန္း..က်န္ခဲ့တာလား "
ဖိုးေထာင္တစ္ေယာက္ လက္ဗလာနဲ႕ ရပ္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီး ဆရာေတာ္ဘုရားက ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ဖိုးေထာင္တို႔အတြက္က ဆရာေတာ္ဘုရားတြင္ တာ၀န္အျပည့္ရွိသည္ေလ။ဖိုးေထာင္က အိမ္ကေနလိုက္လာသည့္အတြက္ အေစာက သတိမထားမိတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
BINABASA MO ANG
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Short Story"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)