"ကိုႀကီးလက္႐ုံး..
မအိပ္ေသးဘူးလားဗ် "
"အင္း.. မင္းအိပ္ႏွင့္.. "
လက္႐ုံးတို႔ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ နယ္ဘက္ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ဦးမာန္ရွိန္ကေတာ့ သူသြားမည္ ေျပာပါေသးသည္။သို႔ေသာ္ ဦးမာန္ရွိန္ အလုပ္နဲ႕ပက္သက္လာလွ်င္ လက္႐ုံးကပဲ အားထားရာ ျဖစ္ေနသည္မို႔ တန္ဖိုးမမဲ့လိုက္ခ်င္။ေနာက္လဲ က်င္လည္ရမယ့္ အတူတူေတာ့ ခုထဲက စထားတာ အေကာင္းဆုံး။
ဒီက မန္ေနဂ်ာကလည္း သေဘာေကာင္းသည္အျပင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာသူပင္မို႔ လုပ္ရကိုင္ရတာ အဆင္ေျပပါသည္။အေျပာပဲသြတ္ၿပီး လက္ႏွေးေနလွ်င္လည္း စကားအပိုအလို မေျပာတတ္ေသာ ကိုယ္ႏွင့္က သိပ္အဆင္မေျပ။
ဖိုးေထာင္ကလဲ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ ျပန္သြားကတည္းက ကိုယ့္ေနာက္တေကာက္ေကာက္။အိမ္မွာလဲ တစ္ခါတရံ ဦးမာန္ရွိန္နဲ႕ အတူ လူႀကီးလူေကာင္းလုပ္ၿပီး စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာေနသည္မွာ တဟားဟားနဲ႕။ဦးမာန္ရွိန္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ သီးသန႔္လူ႐ႊင္ေတာ္ ေကာက္ရထားသလို ရယ္လို႔ကိုမဆုံး။ဟိုလူကလဲ အျပင္ကို ေခၚေခၚသြားၿပီး လိုခ်င္တာ၊စားခ်င္တာ အကုန္၀ယ္ေပးရွာသည္။ဖိုးေထာင္တစ္ေယာက္ အရီးတင္စိန္အိမ္ေနသည္ထက္ပင္ အခ်စ္ခံေနရသည္။
ေတာတ္တိုမယ္ရအကုန္ သြတ္သြတ္လတ္လတ္လုပ္ေပးတတ္တဲ့ ဖိုးေထာင္ကို အရီးျမတို႔ကလဲ ခ်စ္မဆုံး။႐ြာက သူ႕တူနဲ႕တူလြန္းလို႔ လြမ္းတိုင္း ဖိုးေထာင္ကိုပဲ အစားထိုးခ်စ္ရသည္တဲ့။ကိုေအာင္ေက်ာ္လည္း မလြတ္ အဖြဲ႕က်တတ္တဲ့ သူမို႔ ကိုယ့္ထက္ပင္ ဆိုရွယ္အားေကာင္းပါေသးသည္။
ခုလဲ မအိပ္ေသးပဲ ဟိုလူ႕အေၾကာင္းေတြ တြတ္ထိုးအုံးမွာ အေသအခ်ာ။သတိရတိုင္း ခလုတ္တိုက္ေၾကးဆို ဟိုလူေတာ့ ထရမွာကို မဟုတ္။
"အဟမ္း.. ဘာလဲ ခြဲရတာမွ တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး .. ကိုႀကီးႏွိုင္းတုကို လြမ္းေနတာလားဗ်.. "
ဖိုးေထာင္လည္း ညဆယ္နာရီလည္း ထိုးလုၿပီ။ခုထိ မအိပ္ေသးပဲ ငုတ္တုပ္ႀကီး ထိုင္ေနေသာ သူကို စခ်င္လာ၍ ေျပာလိုက္ျခင္း။
"ဘယ္သူေျပာလဲ.. မင္းအိပ္ခ်င္ရင္ ..
စကားေတြမရွည္ပဲ..အိပ္ႏွင့္ေလ"
YOU ARE READING
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Short Story"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)