မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]

28(Zawgyi )

"အ... !"

"ကြၽတ္... နာလိုက္တာ "

မနက္နိုးနိုးခ်င္း အိပ္ခ်င္မူးတူးထလာရေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာက်င္ေနသည္မို႔ ႏွိုင္းမွာ ဘုရားမတ႐ုံတမယ္...

မေန႕ညက အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးမိေတာ့ ခပ္ရွက္ရွက္ပါပဲ...
မေန႕ညက ႏွိုင္းအေျခအေနက ဘယ္လိုျဖစ္ေနခဲ့သည္ အေသအခ်ာမမွတ္မိေသာ္လည္း ခံစားခ်က္ေတြက အမွန္တကယ္ေကာင္းေနခဲ့တာမို႔ မလုံသလို...
အလိုဆႏၵေတြနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ျမင္ေယာင္မိေတာ့ မ်က္ႏွာဘယ္နားသြားထားလိုက္ရမယ္မွန္း မသိျပန္...

ဟိုေကာင္ေလးရဲ႕ ေယာကၤ်ားဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြက တရိပ္ရိပ္နဲ႕ဆိုေတာ့ ခုပဲ ရင္ခုန္သံေတြ ျပန္ျမန္လာသလိုလို...
လူရိုးေလးထင္ခဲ့တာ ဟုတ္မေန...
ဘာအကူအညီမွမပါလဲ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ျပသြားခဲ့တာ...
ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ပထမဆုံးမွာ အမ္းမေနခဲ့တာက ႏွိုင္းတို႔ ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူျဖစ္ေနခဲ့လို႔ ေနမွာ... ။

အေတြးစေလးေတြေတာင္ ၿပီးေအာင္မသီနိုင္ မေျပာအပ္၊မျမင္အပ္တဲ့ ေနရာက ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ နာက်င္ရပါသည္...
ညက ႏွိုင္း အရမ္းပင္ပန္းေနတာကိုပဲ သိတာ...
ဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိသလို ၊ဘယ္လိုအေျခအေနနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကိုလဲ သိမေန။
ေသခ်ာတာ တစ္ခုက ႏွိုင္းေဘးမွာ ေမာင္ရွိေနတာပဲ... ။ႏွိုင္း ညက ေမာင္လို႔ေခၚလိုက္တုန္းက မ်က္ရည္ေတြက်ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလး။ေမာင့္ရင္ေငြ႕ေလး ၿခဳံအိပ္ရလို႔လားမသိ ၊ႏွိုင္းဟာ ဒီကိုယ္ေငြ႕ေလး ၿခဳံရရင္ကို အရာရာ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ... ။

ခု နိုးလာခဲ့တာလည္း ႏွိုင္းေဘးမွာ ဒီေကာင္ေလးမရွိေနလို႔.. ။ကိုယ္ေငြ႕ေလး ခနတာေပ်ာက္ကြယ္သြားတာေတာင္ ႏွိုင္းက ဟိုစမ္းဒီစမ္းနဲ႕ နိုးထလာရတာပါပဲ။

ဟိုေနရာက နာေနေသာ္လည္း ဒီေကာင္ေလး မ်က္စိေရွ႕မရွိေတာ့ ဒီတိုင္းမေနခ်င္...

"အ.. ကြၽတ္ "

မတ္တပ္ထရပ္ျပန္ေတာ့လည္း ေကာင္းေကာင္းမရပ္နိုင္ ။ညက ဘယ္ေလာက္မ်ားသြားသည္ မသိ.. ။