"မေနျခည္ ... ၀ယ်စရာတွေကုန်ပြီဆိုလဲ..
ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္.. "
"အို... ႏွိုင္းကလဲ ၀ယ်စရာမရှိတော့ပေမဲ့... တို႔ ဗိုက္ဆာေနၿပီေလ .. သြားလိုက္ရတာ ေျခေထာက္ေတြကို ေညာင္းလို႔.. ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ၿပီး အေအးေလးေတာ့ ၀င်သောက်ရအောင်ပါ.. "
"ဒါေပမဲ့ ... ကြၽန္ေတာ္.. "
"ဒါေပမဲ့ေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ ႏွိုင္းရယ္..
တို႔ကို ဒီေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးသင့္ပါတယ္.. "
ဒီေန႕ မေနျခည္ေနာက္ လိုက္ရတာ နည္းတဲ့အခ်ိန္မွမဟုတ္တာ။ႏွိုင္းလိုဆို အလုပ္ရွိပါတယ္ ဆိုၿပီး အျပတ္ျငင္းပစ္ခ်င္တာ။ေနာက္လဲ ဒီလိုေတြဆို အရႈပ္ထုပ္ေတြေလ။မာမီက ဖုန္းဆက္ၿပီး မေနျခည္ကို သူလႊတ္လိုက္တာပါ ႏွိုင္းကို လိုက္သြားလိုက္ပါဆိုၿပီး ေျပာသည္မို႔ မလႊဲသာမေရွာင္သာမို႔ လိုက္လာရျခင္း။ဒါလဲ မေနျခည္ ေ႐ႊ႕ကြက္ေတြမွန္း ႏွိုင္းသိပါသည္။
ေနာက္က လိုက္႐ုံနဲ႕ကလည္း မၿပီး။ဘာမွန္းမသိတဲ့ အထုပ္ေတြလည္း ကိုင္ေပးရေသးသည္။တကယ္ ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေတြမို႔ မာမီသာ ႏွိုင္းကို ဒီလိုမ်ိဳး ခနခနလုပ္ခိုင္းေနရင္ ႏွိုင္းအသက္ပင္ တိုမည္လားမသိ။
ခုလဲ ျပန္မည့္အေရးကို ဗိုက္ဆာပါသည္ဆိုၿပီး ႏွိုင္းကို အတင္းဆြဲေခၚတယ္။လူၾကားထဲမို႔ ႏွိုင္းေတာ္႐ုံ မတုံ႕ျပန္မိတာ။မိန္းမသားမို႔ ေသေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြက်ဥ္းက်ပ္ေနလဲ မေျပာရက္။ဒါ လိုက္နာရမည့္ လူ႕က်င့္၀တ္တစ္ခု။လြန္လာရင္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။
ႏွိုင္းလက္ကို ဆက္ခနဲ လာဆြဲေခၚေသာ မေနျခည္ေၾကာင့္...
"မေနျခည္ ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္...
လက္ကိုေတာ့ မဆြဲလဲရတယ္ "
"အမ္းပါ... ဟုတ္ပါၿပီ..
ဒီလိုဆိုလဲ သြားမယ္ေလ.. "
ခပ္ေထ့ေထ့ရယ္သံအခ်ိဳ႕နဲ႕ ဘ၀င္မက်ဟန္ ျဖစ္သြားတာ သိေသာ္လည္း မတတ္နိုင္။ႏွိုင္းမႀကိဳက္တာမ်ိဳးေတာ့ တည့္ေျပာထားလိုက္သည္။
"ႏွိုင္း...တို႔ ဘာမွာေပးရမလဲ ဘာစားမလဲ..
ဘာေသာက္မလဲ.."
"ရပါတယ္..အကို ကြၽန္ေတာ့္ကို သံပုရာရည္ တစ္ခြက္ေပးပါ.."
DU LIEST GERADE
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Kurzgeschichten"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)