မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]

23(Zawgyi)

ဖိုးေထာင္တို႔ ျပန္သြားၿပီးကတည္းက ဒီလူတစ္ေယာက္တည္း ဘာေတြအလုပ္ရႈပ္ေနသည္ မသိ။အခန္းထဲ ေရွ႕ေလွ်ာက္ေနာက္ေလွ်ာက္ႏွင့္လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး စစ္ေဆးတယ္ ။မသိလွ်င္ လူနာခန္းေတြ သန႔္မသန႔္လိုက္စစ္သည့္ ေဆး႐ုံက တာ၀န္ရွိဆရာေတြအတိုင္း။မဟုတ္ေတာင္ မနက္ကတည္းက အထူးခန္းထဲ ဘာေတြရွိသည္၊လိုအပ္လွ်င္လည္း သန႔္ရွင္းေရးေတြ၊ ေန႕ျဖစ္ေစ ညျဖစ္ေစ အေစာင့္ေတြထံ ေခၚေမး ေခၚေျပာနိုင္ေၾကာင္းကို အက္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာသြားသျဖင့္ ဖိုးေထာင္ပင္ နားပြင့္မတတ္ နားေထာင္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ဒါကို ဒီလူက လိုက္စစ္ေနသည္မွာ မၿပီးနိုင္။

တိုက္ရမည့္ေဆးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေတြ႕ကရာ မစီမရီထားခဲ့သည့္ ဖိုးေထာင္ကိုလည္း အျပစ္တင္ေနေသးသည္။ေန႕ ၊ည ခြဲျခားၿပီး ေဆးကတ္ေတြ ျပန္စီတယ္၊ မွင္ေတြနဲ႕ ထင္ျခားေအာင္ လိုက္မွတ္တယ္။ကိုယ့္ကိုလဲ ေခါင္းမူးေသးလား၊ ေခါင္းေနာက္ေသးလား စုံေနေအာင္ တစ္မိနစ္ျခားတစ္ခါေလာက္ ေမးေနေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကဒီတိုင္းဆို သိပ္မမူး ၊ျပန္ေျဖေနရေသာေၾကာင့္ အလႉ၀တ္လွည့္ရင္ ေရွ႕ဆုံးကပါသည့္ ေမာင္းႀကီးလိုပဲ ျခာျခာလည္ေနရသည္။

ဘာရယ္မဟုတ္ စဥ္းစားမိတာက ဒီလူ စီးပြားေရးမလုပ္ပဲ ဆရာ၀န္လုပ္ရမွာ။ေစတနာထားသည့္ေနရာမွာလည္း ဘုရားျဖစ္မည့္ေလာင္းလ်ာ ပါရမီျဖည့္ေနသည္လားဟုပင္ ထင္ရသည္။လူခ်စ္လူခင္ေပါၿပီး လူတကာခ်စ္ခင္ေအာင္ေနတတ္သည့္ ဒီလူက အရင္ဘ၀က မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစ၊အသံၾကားသနားပါေစ ဆုမ်ားျပည့္လာလား ထင္မိသည္။ဆရာ၀န္ဆိုလွ်င္ မ်က္ႏွာလွလွ၊အသံလွလွေလးေၾကာင့္ လူနာေတြဝိုင္းေနမည့္ပုံ။

"မင္း...ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ..ငါ စားပြဲခင္းလိုက္ေတာ့မယ္.."

"အင္း..."

ေဆးကတ္ေတြကို အက်အနစီရီမွတ္သားၿပီး နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီဟု ေျပာလာသည္။

ၿပီးတာနဲ႕ စားပြဲအေသးေလးကို ကုတင္ေပၚ တင္ေပးၿပီး အရီးျမခ်က္လာတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ေတြ၊အသားေၾကာ္ေတြကို အစီအရီခ်တယ္။ခ်ိဳင့္ေတြေရာ အုပ္ေတြပါမက်န္ ဇြန္းေတြ အစိလိုက္တပ္ေပးကာ ပါလာတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါေလးက အစ မေပမက်ံေစရန္ အသင့္အေနအထား။