ရည်းစား​လေးထားချင်မိတဲ့ကျွန်​တော် (ဘာသာပြန်)

Cha-54

[Unicode]

မထွက်ခွာမီညတစ်ညတွင် ယွီချင့်ဟွမ်နှင့်ကျောက်ချင်းယွမ်တို့သည် လေဆိပ်တွင်တစ်နာရီစောပြီးတွေ့ဆုံရန် သဘောတူညီထားခဲ့ကြသည်။​

နောက်​တစ်နေ့ရောက်တော့ ယွီချင့်ဟွမ်လေဆိပ်ဧည့်ခန်းမဆောင်တွင်အကြာကြီး​စောင့်​​ဆိုင်းနေ​ခဲ့သော်​လည်း ကျောက်ချင်းယွမ်ကတော့ အခုထက်ထိပေါ်မလာ​သေးပေ။ သူ့ကိုစာပို့တော့လည်းအကြောင်းပြန်မလာခဲ့။

လေယာဉ်ပေါ်သို့တက်ရောက်ချိန်တန်ပြီဖြစ်ကြောင်းကို ရေဒီယိုကနေအသိပေးပြောကြားနေသည်။ ကျောက်ချင်းယွမ်အချိန်မီရောက်မလာခဲ့ပါက လေယာဉ်လွတ်တော့မည်ဖြစ်၏။

ယွီချင့်ဟွမ်မှဖုန်းကိုထုတ်ယူပြီး ကျောက်ချင်းယွမ်ဆီဆက်မည်လုပ်လိုက်စဉ်တွင် အနှီလူဟာ မျက်နှာအစတစ်ကိုယ်လုံးကိုဖုံးကွယ်ထားပြီး အပြေးအလွှားပေါက်ချလာခဲ့သည်။သူ့အေးဂျင့်နှင့်လက်ထောက်ဖြစ်သူမှာ မျက်နှာပေါ်တွင်ချွေးတလုံးလုံးစီးကျနေရင်း နောက်ကနေလိုက်ပါလာခဲ့၏။

"ယီးလိုမှပဲ!" ကျောက်ချင်းယွမ်သည် ယွီချင့်ဟွမ်အားလှမ်းမြင်လိုက်သည်နှင့် မဆဲဆိုမိပဲမနေနိုင်တော့ပါချေ။သူဟာမကျေမနပ်ညည်းညူတိုင်တန်း‌နေရင်းက လေယာဉ်ပေါ်သို့တက်ရန်စုရပ်ဂိတ်သို့အရှိန်တင်လိုက်၏။

“အဲ့ဒီပါပါရာဇီတွေကနေရာတကာတိုင်းမှာပဲ! အဝေးပြေးလမ်းမှာတောင်မှ သူတို့နဲ့တည့်တည့်တိုးနိုင်သေးတယ်! ဒင်းတို့ကိုရှောင်ဖို့လမ်းကြောပြောင်းချင်တာ ကားလမ်းပိတ်တာနဲ့မိပါကောလား.. ဒီနေ့ကတော့ တကယ်ပဲငါ့ရဲ့ပြဿဒါးနေ့ပဲ!"

ထိုသို့ပြောရင်း သူဟာမျက်နှာပေါ်ရှိ နေကာမျက်မှန်နှင့်မျက်နှာဖုံးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူဖုံးကွယ်ဝှက်ထားရန် ဘာအစီအမံကိုမှမပြုလုပ်ထားသည့်ယွီချင့်ဟွမ်ကို သံသယဖြစ်စွာတချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။

"ချင့်ဟွမ် ငါဘာလို့တမျိုးကြီးခံစားနေရတာလဲ? တရားနည်းလမ်းကျကျပြောရရင် မင်းလည်းအခုကျော်ကြားနေပြီလေ မင်းနောက်ကိုလိုက်မယ့်ပါပါရာဇီတွေ ဘာလို့တောင်ရှိမနေရတာလဲ?"