Lost In The Weather (Lusiento High Series 01)

CHAPTER 08

CHAPTER 08 | Ratings |

I hate it that I’m the type of girl who easily fall for someone. Konting pakita ng motibo, konting pagpapakita ng mga kind gestures nahuhulog na agad ako. It sucks to fall easily, kasi ako rin ‘yung tao na madaling iwan ng lahat.

When I first saw Cruzel wala akong pake sa kanya, I can’t even vividly remember the first time I saw him. The first time I saw him was not memorable at all, but when he started to show his feelings to me, I easily gave in. . .  instantly he became a relevant person to me. Naging mahagala siya sa ‘kin, at sa bawat araw na pakikipag-usap ko sa kanya unti-unti sa loob ko ay nahuhulog para sa kanya. Unti-unti ay nagkaroon siya ng espasyo sa puso ko na para lamang sa mga mahahalagang tao.

But in the end. . . it was easy for him to let go of me. Kung saan may parte na siya sa ‘kin, pinili niya namang umalis.

The same to what happened to my ex. He’s not that relevant to me at first, it was not, I like him at first sight. I just started to develop feelings for him when he showed his motive to me after a confession. By then, I gave a space in my heart for him. Pero sa huli, napagod lang din siya.

I don’t like it that I’m easy to please, pakiramdam ko ang babaw kong tao. Konti at simpleng bagay ang dali kong matuwa.

Writer ako kaya dapat malalim akong tao, marami akong alam sa kwento at daloy ng buhay kaya dapat hindi ako madaling magtiwala sa mga sitwasyon. I hate it pero hindi ako gano’ng klase ng tao, mababaw ako.

Life is full of turning events, may plot twist ang lahat, gustohin mo man o hindi. Alam ko ‘yon but. . . I just can’t stop myself and my feelings in making impulsive acts and desisyon.

Everyone expects me to be a mature person, but deep inside my heart. . . there’s an innocent, full of empathy, and easy to please Thalia Channel.

“If you’re going to rate Yijin from one to ten base on your standard, ilan siya?” Everyone roared their laughs.

Isang malalim naman na buntonghininga ang pinakawalan ko. Ito na naman po tayo! Kailan ba talaga sila titigil? Alam kong katuwaan lang ang lahat ng mga pang-aasar nila sa ‘min ni Yijin pero. . . this past few days, hindi na ‘ko natutuwa sa nararamdaman ko.

Natatakot na ‘ko sa nararamdaman ko. Alam ko kasi kung anong klase akong tao. Madali akong mahulog.

Napatingin ako kay Yijin, nakangisi lang siya. Hindi ko mabasa sa mga mata niya kung nakikisakay lang ba siya sa mga biro nila o may ibang rason kung bakit gan’yan ang ngiti niya.

Nahihiya akong napayuko. Alam ko kung ano ang eri-rate ko kay Yijin. Pero alam ko rin na mapupuno lang ng asaran, I don’t want to add fuel in this fire.

“Ba’t naman gan’yan tanong n’yo!” nahihiya kong ani. I’m really embarrassed, alam kong wala namang dapat malisya ang ratings ko sa kanya pero alam ko na ang mangyayari.

“Sige na, that’s just a question,” Seri urged me. Oh, gosh. . . I’m really worried for myself. My chest started to hammered fast. My mind is busy battling wether I’m going to answer the question or not.

“Mang-aasar lang kayo eh,” ani ko sabay tingin kay Yijin. May mumunti siyang ngiti sa mga labi niya.

“Ay, ayaw sabihin. Alam ko na yata ‘yan, eh?”

“Rate mo lang naman siya, sige na!” pamimilit nila.

“Bakit ko naman kasi eri-rate si, Yijin?”

“Wala nga lang! Sige na ano na?” Hindi ko alam, nae-stress na ‘ko sa kanila. Nae-stress na rin ako sa sarili ko kasi. . . ang hirap aminin at sabihin pero. . . noong una biro-biro lang naman sa ‘kin st sa ‘min ‘yung pang-aasar nila sa ‘min ni Yijin kaya nakikisakay na lang ako at natatawa.