CHAPTER 44

31 1 0
                                    

CHAPTER 44 | Kiss |

I wrote kissing scenes, I wrote how it feels to be kissed by someone. It’s sparks fly. But the truth is, I’ve never been kissed. I’ve never kissed someone.

Yijin leaned closer, I know what’s going to happen and I really anticipate it. Nakakahiya mang aminin but it’s one of my day dreams these days, or maybe from before.

I’m so nervous that I felt like my whole being is wrecked! Inside me, I felt like I’m going to explode any minute by now.

I look at his eyes for a second and immediately closed it, I stopped my breathing and waited for it.

Yijin’s hand cupped my check, I felt the heat of his body getting closer to mine. I know he’s going to kiss me, and my heart is really pounding so hard.

And just as in time, I heard a little cough from someone. “Mommy, what are they doing?”

Horrified, agad kong iminulat ang mga mata. I saw the shock in Yijin’s eyes but my eyes was immediately to the child and his mom passing on our side. Uminit ang pisngi ko, nakalimutan kong nasa entrance pala kami at marami nga ang dumadaan dito.

The mother is looking at me with a little grin on her face, inosente namang nakatingin sa ’min ang bata.

I felt like burning, not because Yijin was about to kiss me but because of embarrassment! Nang tingnan ko ulit si Yijin ay may multo ng ngiti sa kanyang mga labi. Mas lalong hindi ko kinaya ’yon, sana kainin na lang ako ng lupa! Sobrang init ng pisngi ko.

“A-ahm, t-tara na nga!” pabigla kong ani sabay hila sa kanya. Natawa pa siya kaya mas lalo akong nakaramdam ng hiya. Napapikit na lang ako nang mariin, hindi ko alam kung paano ko haharapin si Yijin sa hiya ko.

I anticipated for it, nakapikit na ’ko, eh! Baka sabihin niya na masyado akong excited!

Muli siyang natawa habang hinihila ko ang braso niya papuntang parking lot. I glared at him, nakakahiya pagtawanan ba raw ako?

Binitiwan ko ang braso niya at nakangusong nagpamauna sa usual parking slot niya.

“Hey!” Yijin again laugh, nagmamadali niya ’kong hinabol. Nang makita ko ang kotse niya ay agad kong binuksan ang shotgun seat, kaya lang nakalimutan kong sarado nga pala iyon. Medyo hirap pa ’ko dahil bitbit ko ang bouquet.

“Open the door,” nakanguso kong ani. Parang gusto ko na lang mag-ice bucket challenge ngayon dahil pakiramdam ko sasabog ako sa hiya.

“Chantal—”

“Open the door, I’ll put this.” Lumapit sa ’kin si Yijin. Tumabi ako sa pintuan ng sasakyan niya, agad naman akong nagpanggap na abala sa pagtingin sa bitbit kong bulaklak para hindi ko siya matingnan.

I know Yijin is staring at me, and it's really awkward for me. Imagine? We were about to kiss and someone almost saw it!

“Hey, a-are you embarrassed?” natigilan ako sa tanong niya.

“Don’t mention it,” nakanguso kong ani habang nakayuko pa rin sa mga bulaklak. Tahimik ang parking lot, walang ibang tao kaya mas awkward para sa ’kin.

Yijin didn’t respond, but I know he’s staring at me intensely. He’s watching my every move. Tumagal iyon ng halos isang minuto kay hindi ko na nakayanan.

I surrender and faced him, ”Yijin let’s go—” But my words were shut when suddenly, he held my shoulders to gently push me on his car. Agad na sumandal ang likuran ko sa sasakyan niya. From my shoulder, his left hand cupped my check. He angled his face and without second thought, his lips landed on mine.

Lost In The Weather (Lusiento High Series 01)Where stories live. Discover now