Villarmazan Series #3: Chasing Sharvari

Prologue

A loud thud was made dahil sa ginawa kong pagtulak sa lalaking kasama. Walang sabi ko kaagad na sinakop ang mga labi niya, shutting him up.

He groaned on my lips, at hinila ang beywang ko para mas lalong magkadikit ang mga katawan namin.

I slightly curved my back, rocking my hips up and down to rub my breasts on his chest. It made him growl more. Pinag-igihan ko ang paghalik.

He was trying to catch up dahil sa pagiging mabilis at marahas na paggalaw ng mga labi ko. Mas lalo akong tumiyad at hinila siya sa balikat.

I can feel the man's thirst. Naramdaman ko ang pagbaba ng kaniyang mga kamay mula sa beywang ko, but before he can even grope my ass, tinampal ko ng malakas ang kamay niya, halting him.

Natigil ang halik namin. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Tangina, ano nga ulit yung sinabi ko!?" pikon kong Singhal ngayon.

Nakita ko kung paano gumalaw ang addam's apple niya dahil sa marahas niyang paglunok.

I'm taller than an average woman my age pero tinitingala ko ang lalaki dahil matangkad din siya. He's after all a member of the basketball team. He's got a tough frame pero nakikitaan ng ilang ang mga mata niya habang iniirapan ko siya.

"Sa sobrang focused mo ba sa basketball, nakakalimutan mo nang pumasok? Pumasok ka! Para makakaintindi ka naman ng simpleng instructions! Nakakapikon lang, tangina..." Binulong ko ang huling mga salita.

Inayos ko ang nagusot na damit at buhok. Tinalikuran ko si Carlos so that I can see my reflection on the wide mirror in front.

I wiped the corner of my lips at ngumuso pa pagkatapos. Hindi man lang nabura yung lipstick ko.

Shit! Ganda ko!

"Shans...I'm sorry. Baby...Hindi ko na uulitin. Nakalimutan ko kasi..."

Hindi ko pinansin ang pakikiusap niya. I grimaced instead.

"Ew?"

Kinikilabutan ako! Ang endearment na iyon talaga. Paulit-ulit na lang! Wala na bang bago? Lahat na lang sila ganoon ang tawag sa'kin?

"You know what, Carlitos—"

"Carl." Pagtatama niya.

Saglit akong natigilan. Tumango ako bilang pag-iintindi.

"Carl, then..." sabi ko. "This will not work. Aalis na ako."

Tinalikuran ko siya muli at aakmang aalis na. Ngunit hinawakan niya ako sa braso. My eyes went down to glare at his hand.

I rolled my eyes. Hayst...eto na naman tayo!

"Carlos...I still have exams. Diyan ka na. Wag kang sumunod." Ani ko at nagpatuloy na.

"Shanala!" rinig ko pang tawag niya kahit nakalabas na ako ng men's bathroom.

Kinawayan ko siya nang hindi nililingon. "See you around! At...break na tayo! Gwapo ka sana, pero mag-tawas ka! Bye!"

Wala nang tao sa corridor. I'm guessing the exam is now on-going. Pero hindi ako tumakbo. Naka-takong ako. And it was confirmed when I entered our room. Nakaupo na silang lahat, nagsusulat na. May proctor sa harapan, ang adviser namin. Nang makita ako ay tumalim ang mga mata niya.

Diretso lamang ako naglakad papunta sa kaniya.

"Good morning, Ma'am."

"Good afternoon." Mariin niyang pagtatama. Masama pa rin ang tingin sa akin.