Villarmazan Series #3: Chasing Sharvari

6

Chapter 6

Unforbidden feelings

Normal POV

"Anong ginagawa mo dito!"

Hindi ko alam kung paano ko natipon ang lakas ng loob ko na lapitan ang lalaking iyon.

Ang kaninang takot na makikita sa mga mata ay napalitan ng panlilisik.

Hindi mo pwedeng ipakita sa kaniya na natatakot ka sa kaniya, shanala!

Wala kang kinakatakutan diba?

At malabo namang gagawa siya ng hindi kaaya-aya rito. Nagpapasalamat lamang ako na nadatnan niya ako sa publiko. Who knows what will happen if we weren't!

Isang ngisi ang iginawad ni Rex sa akin pagkaharap niya.

Hindi pa siya agad tumugon. Bagkus ay pinagmasdan pa niya ang mukha ko. Na tila may hinahanap siya roon.

Gusto ko siyang murahin at sawayin. Pero walang ni isang salita na gustong lumabas sa bibig ko.

Tangina!

"Kanina pa kita hinihintay..."

His voice made my spine tingle. My lips parted a bit to gasp some petrified air.

Lumapit sa kaniya ang guard. Aakmang magbibigay pa ng visitor's pass.

Mayabang niyang tinaas niya ang kamay niya.

"Hindi na kailangan, boss. Lalabas na rin naman kami."

"Hindi ako sasama sa'yo." Maliit pero may diin ko anunsyo.

My hands formed into a fist.

I wanted to punch the smug off his fucking face!

"Talaga? May ibibigay pa naman sana ako sa'yo."

"Kung ano man iyan. Hindi ko 'yan tatanggapin!"

"Kahit na pera?...galing sa papa mo?"

I locked my lips for a second.

He stared at me, his eyes sharp. As if weighing my reaction.

"Iyan ba ang pinunta mo rito?" Mababa kong sabi. "Hindi ko iyan kailangan. Napadalhan niya na ako no'ng isang araw, ah?"

"Ayaw mo?...shanala? Sayang pa naman...alam kasi ng papa mo ang gawi mo rito. Marami ka daw lalaki. Pang-date mo sana ito, oh?"

Habang lumalaki ang ngisi niya, mas lumalakas lamang ang kagustuhan kong basagin ang mukha niya.

"Iyon ba ang mga nababalitaan niya?" Nahihiwagaan kong tanong.

"Bakit, hindi ba?"

I shook my head after i let out an amused chuckle.

"Totoo...naman...eh paano? Kanino pa ba ako magmamana kundi sa kaniya lang?"

Isang segundo kong nakitaan ng dilim ang mga mata ng kausap.

Hindi ko inaasahang lalapit siya. Mabilis niyang kinuha ang kamay ko. Bago pa niya malagay ang pera, maliksi ko ding binawi ang kamay ko.

Mabilis lamang iyon. But it felt like his calloused hands draw a permanent mark on my skin. Kahit wala na, i can still see his fingerprints na tila natututokan ng UV rays.