10

188 10 0
                                    


Chapter 10

Assurance, Not.





As his eyes tried to dig deeper into me, hindi ko mapigilan ang panlalamig ng sariling mata. My lips slowly formed into this smug of bitterness. It was inevitable. Napansin niya kaagad iyon kaya bahagya siyang lumayo para mas lalong matitigan ang mukha ko.

Good. Kasi kung hindi pa siya nagkusa, baka ako na mismo ang gumalaw para itulak siya.

He was about to open his mouth to speak. But I immediately cut him off.

"Save your words of affirmations. They're nonsense. Walang silbi. Hindi din naman ako naniniwala sa'yo." Sabi ko sa kaniya sa malamig na tono.

He didn't look surprised. In fact, he looked like he was already expecting this from me.

"Sharvari. I mean it." may diin niyang sabi.

Oh-huh? Ipu-push niya talaga 'to?

I scoffed.

"Can you spare me your bullshit, Villarmazan? I thought I already made it clear to you? to everyone? You can flirt with me...make out with me. But you...cannot fall! Out of all people Incus...ikaw pa?...ikaw din?" I spat disgustedly.

Umiling-iling ako. siya naman ay nanatili lang na nakikinig. Like he was also trying to undersatnd everything I was saying to him.

Pumikit ako ng mariin. I sighed.

I was starting to think I'm beginning to be soft. Kung ibang lalaki ito ay hindi na ako nanatili pa sa harapan nila at nagi-explain pa. I'm surprised that I'm still here and didn't pull the car door open.

"I'm not...fit...for a really serious commitment. Hindi ko maibabalik sa'yo ang sinabi mo—"

"I'm not saying you are obliged to love me too. I just want you to acknowledge it. Acknowledge me."

Shocking sparks hit me when he suddenly held my hand. Bahagya akong napasinghap sa gulat.

"Acknowledge me, Sharvari. Baby?"

Hindi ko mabilang kung nakailing ako sa kaniya. Paulit-ulit lamang. Mahina habang nakatingin kami sa mukha ng isa't-isa.

Damn! Nagiging awkward na tuloy.

"You are going to be late to your class..." bulong ko na lamang.

Tumango na rin siya. Nawala na din unti-unti ang bigat sa dibdib ko sa pag-aakalang aalis na siya.

Akala ko ay ibababa niya na ang kamay ko. Ngunit dinala niya iyon sa mga labi niya.

He kissed the back of my hand deeply. While looking straight into my eyes. May kung anong nagwawala sa tiyan ko. Hindi na naman ako makahinga ng maayos!

His orbs were so deep. It was obvious that I could only offer darkness because it was lightly dilating. Rotating like it was seeking something in the opposite eyes that was, too, staring at him.

"I assure you, baby. I will never make the same mistake as your father did..."

Kung ano ka banayad ang pagbulong niya no'n, gano'n rin karahas ang pagbawi ko ng kamay ko as soon as those words left his fucking lips.

I stared at him surprised. "Paanong—"

"Shans..." sinubukan niyang bawiin ang kamay ko pero iniwas ko iyon. I could only look at him with pure horror on my face.

Villarmazan Series #3: Chasing SharvariOnde histórias criam vida. Descubra agora