Villarmazan Series #3: Chasing Sharvari

28

Chapter 28

Why left?

Tahimik na ako buong araw. And it is not just because of what happened with Incus. Because I was thinking of Calli too.

Sa kalagitnaan ng kasiyahan nila kanina, may tumawag sa kaniya. I didn't have the chance to ask who it was dahil nagmamadali siyang umalis. She went back to Manila with Malleus whom insisted to drive her.

No one wanted the pain. No one would want to lul and cradle it in their lap. Considering it's awful weight, I wished...i could only wish I could take full responsibility. Kung sana'y pwede ko lang maangkin ang nararamadaman na sakit ngayon ng kaibigan ko. Ginawa ko na. 

But for someone who thinks she can handle everything but eventually couldn't...ang tanging magagawa ko lang ay samahan si Calli. As she mourns for the one, most sincere family she has left.

Namatay ang kuya niya. And I wouldn't want to talk about the cause. I resented the cause. And if my assumptions are correct...then some flame would be fueled. I wouldn't mind facing him even if I spent my whole life trying to hide from him.

"Kawawa naman si Calli...mahal na mahal pa naman niya ang tiyuhin niyang iyon..."

"Oo nga...kung sana mas nakumbinsi lang niya si Mark na magbago...hindi sana narito pa iyon ngayon."

"Hindi ba't psychology student iyang si Calli? Sayang..."

"Matagal na rin kasing gumagamit iyang si Mark. Kung gusto niyang magbago para sa pamangkin niya...sana matagal na niyang ginawa...wag niyong isisi sa kawawang bata! Kawawa na nga eh..."

Nakikinig lang ako sa bulungan ng mga babae sa isang sulok. Malapit sa may dispenser rito sa chapel. Kung hindi lang nakayakap si Calli sa akin, baka kanina ko pa sila Sinalubong.

"Paano naman kayo nakasiguradong iyon ang dahilan ng pagkamatay?"

"Hindi ko pa ba nasasabi sa inyo? Nakita ni Randy nung isang gabi lang...nakasunod kay Rex..."

"Talaga? Nakita ng asawa mo?"

"Hindi pwedeng magkamali iyon!"

I felt Calli's grip on me tightened. At doon nalaman kong naririnig din niya ang pag-uusap ng mga kababaihan.

Kumuyom ang kamao ko.

Nakakaramdam ako ng matinding galit. Hindi para sa mga babae. Kundi para sa sariling ama.

Kung noon, sa ginawa niya, kaya ko pa siyang patawarin. Pero ngayon...ngayong nadamay ang kaibigan ko...ang kaisa-isa niyang pamilya...hindi ko alam kung anong magagawa ko at kung hanggang saan ang galit kong ito! the only one that's keeping me from bursting is my friend who is vulnerable beside me right now.

"Hinatiran ko siya kanina ng plato...pero ayaw niya talagang kumain..."

"Wala pa siyang tulog..." Malleus stated in a deep sigh. He looks so worried and almost weary too.

Pinagmasdan ko siyang ng ilang Segundo.

"eh ikaw?" I asked, still weighing his expression.

"Okay lang ako...siya ang inaalala ko."

"it's just normal. She's mourning. Hayaan na lang muna natin siya. Hindi din naman natin siya pwedeng pilitin na kumain o magpahinga. It'll exhaust her more."

He didn't reply. Nagpakawala siya muli ng isang malalim na hininga.

"She's angry...and frustrated. And it's best kasi ayaw kong ako yung mapagbuntungan niya...o mas Malala...ikaw..." dagdag ko na lang.