¦ βesTial €ity ¦

Dear Mr. turtle

ووت دین و ایمان یک ففیک است!

هری روی تختش دراز کشیده بود...
شب بود
خوابش نمی‌برد...
به سقف خیره شده بود...

"من عاشق یه رویا شدم؟"
زیر لب زمزمه کرد
وقتی بهش فکر میکرد...
هیچی به نظر ، منطقی نمی یومد!
نه فکر و خیالات خودش!
نه حرفای روانشناس...
نه حرفای اون "مرد ناشناس"...

زندگیش بی معنی شده بود-

وقتی اون مرد ناشناس از کنارش رد شد...
بهش گفت ،
"تو عاشق شخصیت اصلی داستانت شدی، اشلی داستان تویی!"
و بعد با لبخند ، و آخرین سری کتاب هری از کافه بیرون رفت...-

آره!
این اتفاقی بود که پیش خودش نگه داشته بود
و به هیچ کس راجبش چیزی نگفته بود

با کلافگی از روی تختش بلند شد و سمت سرویس اتاقش رفت...
جای سینک دستشویی رفت و دستش رو دو طرفش گذاشت...

روبه روی آیینه ایستاد تا وقتی چراغ رو روشن میکنه...
چشمای خسته و موهای بلند آشفتش رو ببینه و به خودش خیره شه-

اصلا همچین چیزی امکان داشت؟
آدم میتونست عاشق...یه خیال باشه؟
یه چیزی که ساخته ذهن خودش باشه؟
چطور عاشق عادمی بشه که تا حالا ندیدتش،
تا حالا لمسش نکرده،
چطور عاشقش باشه وقتی تا حالا نبویدتش؟
گرمای تنشو حس نکرده؟
عشق؟!

تمام اینا ، زمزمه هایی شده بودن و توی سرش میچرخیدن و میچرخیدن...

واقعیت و خیال ،
گذشته و حال ،

با هم قاطی شده بود و هری داشت توی این دریا با موج های شدیدش غرق میشد...
و نمیتونست خودش رو نجات بده!

یکدفعه نفس عمیقی کشید تا کشو کوچیک زیر سینک رو باز کنه و قیچی مشکی رو ببینه...
برش داشت و کنار صورتش گرفتش...

لباش نیمه باز بود و همین طور که چشماش از اشک پر میشد...
قیچی رو کنار چشمش گرفت...
شاید این میتونست مغزش رو خاموش کنه؟

قیچی رو با سر تیزش سمت چشمش گرفت...

وقتی با لرزشی که بدنش افتاد؛ اولین قطره اشک از چشماش پایین افتاد...

سرش رو پایین انداخت و بغضش رو با ناله ای شکست...

کمی شونه هاش لرزید و به سختی سرش رو بالا آورد تا به قیچی توی دستش نگاه کنه...

نفس عمیقی کشید و کناری گذاشتش ، آیینه رو کشویی کنار داد تا شیشه قرصی که روانشناس براش تجویز کرده بود رو ببینه...

برش داشت...
کپسول کوچیکی رو وسط دستش انداخت و بعد بدون فکر ،
داخل دهنش انداختش و قورتش داد-
یه قلپ آب از شیر و حالا...
همین طور که روی به روی آیینه ایستاده بود
منتظر بود تا کمی آروم تر بشه و قرص اثر کنه...