Unicode~
နာမကျန်းဖြစ်နေသူတစ်ယောက်၏ ဘဝဟာ ရှင်လျက် သေဆုံးနေရသလိုပါလား။
ဒါကို သူကိုယ်တိုင်နာမကျန်းဖြစ်ကာမှ သဘောပေါက်တော့သည်။ အိပ်ခန်းပြတင်းတံခါးဘောင်ပေါ်မှာ ငှက်ကလေးများ နားခိုသောအခါ၊ ကျည်ကျည်ကျာကျာ တွန်ကျူးသောအခါ.. သူ့စိတ်ထဲ ကြည်နူးလန်းဆန်းခြင်းတို့ မဖြစ်လာ။
အရာရာဟာ သူ့အတွက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာအတိ။
တစ်လောကလုံးကို အဆိုးမြင်ဝါဒီနှင့် ကြည့်နေမိသည့်အတွက် သူနေတဲ့ လောကကြီးဟာလည်း ဘောင်ကျဥ်းလို့လာသည်။
"ခင်ဗျား ညနေစာ ဘာစားချင်လဲ။ ကျုပ်၀ယ်ခဲ့မလို့"
"တော်ပြီ စားချင်စိတ်မရှိဘူး"
"မစားလို့မရဘူးလေ။ ခင်ဗျား ဘယ်လောက်တောင် ပိန်သွားလိုက်သလဲ"
"မစားချင်ဘူးလို့ ပြောနေတာကို မကြားဘူးလား"
မောင့်ကို လေသံမာမာနှင့် အော်ပြောလိုက်ပြီးကာမှ သူ့ကိုယ်သူသတိထားမိသည်။
မောင့်ကို ကြည့်တော့ မျက်နှာမကောင်းလှ။ အားလည်းအားနာမိသလို ဘယ်ကစပြီး တောင်းပန်ရမလဲ ကိုယ်မသိ။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ငေးကြောင်စွာ စိုက်ကြည့်နေရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်စိတ်ပျက်မိသွားသည်။
မောင်လည်း သူ့အတွက် ပင်ပန်းနေခဲ့မှာပဲ။ သူ သည်ဝေဒနာခံစားနေရတာ ဘယ်နှလရှိပြီလဲ။ သူပင်ပန်းသလို မောင်ကရော.. မောင်လည်း စိတ်ရောကိုယ်ပါ နွမ်းနယ်နေမှာ။
သူဘာလို့များ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ မောင့်ဆီတွယ်ကပ်ရင်း မောင့်ကို ဖိအားတွေပေးမိနေတာပါလိမ့်။
"ငါ..ငါတောင်းပန်ပါတယ် မောင်"
"ရပါတယ်။ ခင်ဗျား ခံတွင်းပျက်နေတာ ကျုပ်မေ့သွားတယ်။ ကျုပ်အဆင်ပြေအောင်စီစဥ်ပေးပါမယ်..နော်"
အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားသော မောင့်ကျောပြင်ကို ကိုယိငေးစိုက်ကြည့်နေရင်း နှုတ်ခမ်းဖျားများ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့နေခဲ့သည်။
YOU ARE READING
𝐋𝑢𝑐𝑖𝑑 𝐃𝑟𝑒𝑎𝑚
FanfictionI might be able to unfold the actions. Awareness of being a dream can't help me awake. As long as it's you.., I'd be gladly stuck. You're my 'Lucid Dream' but still can't I get rid of you.. Kookv JJK x KTH [Disclaimer : This is just a fiction and no...
