ဒီတစ္ေခါက္ ၿမိဳ႕ကိုသြားရတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္က ခင္ထက္ထက္နိုင္နဲ႕ စီးပြားေရးကိစၥေဆြးႏြေးဖို႔ျဖစ္တာမို႔ ဘာမွသိပ္မဝယ္ျဖစ္ဘူး။ ဓာတ္ဆီဝယ္တယ္၊ ဝွိုက္ဘုတ္နဲ႕ မာကာပင္ဝယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနၾကာေစ့ကို ျပည္ခ်ိန္နဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ားဝယ္လာခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အိမ္သာခြက္ကိုလည္း မွတ္မွတ္ရရ ဝယ္ခဲ့လိုက္တာ္။ ဒီေလာက္ပဲ၊ ပိုက္ဆံကလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ မလိုအပ္တာေတြ သိပ္မဝယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ခင္ထက္ထက္နိုင္နဲ႕ ပဲယို၊ ႏွမ္းယိုကိစၥ တိုင္ပင္ၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က စေကးခ်ထားတဲ့အတိုင္း တစ္ပတ္ကိုတစ္ခါ ပဲယို၊ ႏွမ္းယိုေလးေတြ ပို႔ေပးရမွာျဖစ္ၿပီး သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပို႔လိုက္တဲ့ဟာေတြကို Riverတံဆိပ္နဲ႕ ေပ့ခ်္မွာတင္ၿပီး ေရာင္းခ်ရမွာျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ကုန္ထုတ္လုပ္ခြင့္လည္း ေတာင္းခံထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ ေပ့ခ်္လည္းေထာင္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ လိုင္စင္က်လာတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းစလို႔ရေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ လိုင္းေပၚမွာတင္မဟုတ္ဘဲ အျပင္မွာပါ သူလိုက္စပ္မယ္လို႔ေျပာတယ္။ ထုပ္ပိုးမႈကိုလည္း လက္ေဆာင္ေပးလို႔အဆင္ေျပေအာင္ သပ္ရပ္ၿပီးခန့္ခန့္ေလးလုပ္မယ္တဲ့။ တကယ္ကို ခင္ထက္ထက္နိုင္ကေတာ့ ခင္ထက္ထက္နိုင္ပါပဲ။ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ကို အကုန္ျပင္ဆင္နိုင္တယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႕ စီးပြားအတူတူလုပ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ အျမစ္ေတာ္အစား ကြၽန္ေတာ္ဝမ္းသားတယ္။
"ကဲ အျမစ္ေတာ္... အရသာရွိေအာင္သာ ႀကိဳးစားလုပ္ေတာ့ၾကားလား၊ အရာရာအားလုံးအိုေကပဲ"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ အျမစ္ေတာ္က ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
"အဲ့ဒါဆိုဒါပဲေလ... ေနာက္အပတ္က်ရင္ ပဲယိုႏွမ္းယိုပို႔လိုက္မယ္၊ နင့္အိမ္ကိုပဲပို႔လိုက္မယ္ေနာ္"
ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခ်ဖိဳ႕ျပင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူက
"ဟဲ့ အာကာႀကီး... ေနဦး၊ ငါေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူးဟ၊ ေၾကာ္ျငာကိစၥက်န္ေသးတယ္"
"ဟမ္... ေၾကာ္ျငာပါရိုက္မလို႔လား၊ ငါ့မွာပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူးဟ"
