"အျမစ္ေတာ္"
"ဗ်ာ.."
"ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ မင္းသိတယ္မလား"
ဘာမွထပ္မေျပာဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါနမ္းေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။
"ငါ့ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲနဲ႕ မင္း ငါ့ပါးကိုနမ္းေနတာ ဘယ္ႏွစ္နာရီေတာင္ရွိၿပီတုန္း ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးေလကြာ"
ကြၽန္ေတာ္ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ နမ္းေနတာရပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလသံတိုးေလးနဲ႕ပဲ...
"သူႀကီး အိပ္ေနၿပီမဟုတ္ဘူးလား"
"......"
"မအိပ္ရေသးဘူးကြ... မင္း ငါ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔ဖြင့္ေျပာထားတာကို ငါက ဘယ္လိုလုပ္ အိပ္ေပ်ာ္မွာတုန္း"
"က်ဳပ္... က်ဳပ္က... သူႀကီးအိပ္ေနၿပီထင္လို႔"
"......"
ဒါကဘာသေဘာတုန္း။ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတိုင္း သူ အၿမဲနမ္းတယ္ဆိုတဲ့သေဘာလား။
"မင္း... ငါႏႈတ္ခမ္းေတြေရာင္လိုက္၊ ပါးေတြနာလိုက္ျဖစ္ေနတာက လက္စသတ္ေတာ့ မင္းလက္ခ်က္ေပါ့"
"က်ဳပ္အိပ္ပါၿပီ"
"ဘာ! အျမစ္ေတာ္ ဟိတ္ေကာင္"
တုံ႕ျပန္မႈမရွိေတာ့၊ ဘာစကားမွလည္းထပ္မဆိုသလို လူကလည္း လုံးဝမလႈပ္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ အျမစ္ေတာ္တစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အိပ္ၿပီလားလို႔ ေမးလာတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေအးလို႔ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့
"အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီပဲ"တဲ့ အျမစ္ေတာ္က ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္တယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာေနေတာ့ဘဲ အိပ္ခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
အျမစ္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလို႔ ယုံလို႔ထင္ပါရဲ႕ အိပ္ေနရာကေန ထထိုင္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္မီးကို ထြန္းတယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္ခ်င္းယူၿပီး ခပ္ဖြဖြကိုင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လုံးမွိတ္ထားလို႔ သူ႕မ်က္ႏွာအမူအယာကို မသိရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ အဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုတာကို ၾကည့္တာထင္ပါတယ္။
