Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER NINE

CHAPTER NINE

My papa taught me how to bring out and show others the talent that I have. Sometimes, I miss singing in front of a lot of people. I miss how the people watching me would jump up and down but all of that suddenly disappeared since my bitter darkness happened. Music is the best medicine.

Music. . .

Music. . .

Music. .

Music? Music fills my soul when I'm so down and when I'm happy and anxious. Everything you feel has a match in music. You can really feel every lyrics that a song utters and says.

Lahat ng memories tulad ng magkakasama kami ng pinakamamahal kong tao sa buhay ay nababalik lahat ng iyon bagama't ang tanging alala lang p'wedeng balikan, hindi ang taong nawala nang lubusan at kailanman ay hindi na siya babalik pa. But you need to accept that all lyrics need to go with the flow of the waves in order to keep up with the sound of the waves and not drown in the deep waters.

Sabi nila, kailangan mo nang kalimutan ang taong nawala na dahil hindi na siya babalik pa. Hindi nga ba? O umaasa pa rin ako hanggang ngayon?

Pero. . . Umaasa ako na babalik pa ang lahat. Babalik ang taong mahal ko. Paano naman kaming mga taong sising-sisi sa lahat ng nangyari dahil feeling ko kasalanan ko lahat ng iyon.

Paano ko makakalimutan kung sinisi ko ang sarili ko?

Paano makakalimutan iyon kung bawat musika at kanta ay naalala ko ang taong pinakamamahal kong lalaki?

Music is my comfort, whether I'm happy or sad, he's been my support whenever I need to lean on. If I am sad and I can't open my feelings to my love ones, that's the music to open my eyes in the reality na ganito ang totoong nangayyari.

Ang babaw lang ito dahilan pero sa tuwing pinapakinggan ko ang bawat kanta ay umiiyak ako kapag sobrang sakto ang lyrics na kanta sa 'kin, 'pag malungkot ako and even had a breakdown screaming but only when I'm alone, and it's okay that is my way of expressing my feelings if I can't handle it. Wala na akong masasandalan pa kun'di ang turo ni Papa. Tama nga siguro si papa.

"Aly, ang bawat kantang naririnig mo ay siya ang magiging kakampi mo kapag wala na ako." Papa said with a serious voice.

Music can sometimes bring the best in you and it can be your motivation. Lahat ng iyon ay tinutulak ako papunta sa liwanag pero ako mismo ang lumalayo sa liwanag na iyon.

I love darkness!

Music can be heard by anyone but only few people can relate to its meaning, Its rhythm gets my heart pounding when I listen to it. Music has the power to reach the deepest parts of our longing, and it never failed to comfort me anytime I lost track of who I was. I'll fall in love with every melodies, especially if it resonates with my emotions.

"A-Ate Kissha. . ." Nanginginig na ang boses ko dahil sa kaba. Hindi ko alam kung ano tumatakbo sa utak ni Ate. Pinaglalaruan ang mga daliri ko na nasa likod ko. "Ano ang ginagawa mo d-dito?"

Sa totoo lang sobrang lakas ng tibok ng puso ko, iniisip ko na ang p'wedeng mangyari sa buhay ko. Ganu'n na lang ba kadali? Hanggang doon na lang kaya?

"Ako dapat ang magtanong n'yan,"  matigas na tono ng kan'yang boses. "Ano ang ginagawa mo rito ngayon?!"

Ano nga ba? Sasabihin ko na dinala ako ni Kerson dito para ipakilala niya ako sa kaibigan niya? O sasabihin ko na gusto ko lang makilala ang kaibigan ni Kerson?

"A-Ate. . . ano kasi. . ." kinakabahang kong sabi. Nalilito at natataranta akong sumagot kung ano dapat kong sabihin.

"Alyzza." Madiin na tawag ni Ate Kissha sa akin. "Gan'yan ka na lang?"