Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER TWENTY-FOUR

CHAPTER TWENTY-FOUR

"Lyzza, 'yong parcel mo dumating na!" Sigaw ni Kenzo habang nagbibihis ako. "Nasa lamesa, ah."

Nagmadali akong nagbihis para makuha na 'yon. Habang pababa akong hagdan ay nagsusuklay na 'ko. One week ko rin hinintay 'to. Sobrang bagal nga ang ship nito, ha.

"Ano 'yan?" Curious tanong ni Kenzo.

I rolled my eyes. "Dildo, gusto mo hiramin?"

"Kadiri ka gago!"

Because I bought a dress and croptop from online shopping. It was on sale the other day so I took advantage of it while I had the money. It's been almost a week since we took the exam. We also have a break today. So we're making the most of the day.

Nag-vibrate ang phone ko kaya dali-dali ko kinuha iyon sa lamesa, roon ko kasi pinatong.

Kerson:
free ka ba ngayon? Let's date, woman:(

Putangina! May pa-sad emoji si tanga.

Kakalabas lang namin kagabi, eh. Kumain lang kami sa isang resturant at nag-long drives. Kinantahan niya pa ako habang nasa nakahiga ako sa hita niya. Doon ko lang napatunayan na, sobrang lalim na nga ang nararamdaman ko sa kaniya.

Ayoko aminin. Natatakot ako. Natatakot ako baka mawala siya sa akin. Aalis na rin siya, ilan buwan na lang din. Aware ako roon.

Me:
kerson, pahinga muna, ha. kakakita lang na'tin kagabi.

I replied. Magpapahinga muna ako sa ganiyan.

Pagod na rin ang puday ko kagabi, sis.

Kerson:
aww. :( nandito na ako sa gate. labas ka na.

My eyes widened at his text. I bit my lower lip to stop smiling. I do not want. Fortunately, Kenzo had already left in front of me.

Lumabas ako ng gate. Hindi nga siya nagbiro, naroon siya. Nakasandal ito sa kotse niya. He's wearing black Hensle's or polo tucked in wrinkle-free chinos colored gray with partnered black dress shoes na mas bumagay sa kaniya. His hair naka-push-back and he's wearing rectangle-rimless glass. Ba't ang gwapo ng taong gusto ko?! Mas lalo tuloy siya sumarap sa suot niya.

Hindi na pala pagod ang kepkep ko.

"Kerson, bakit?" I called him.

Humakbang siya ng ilang beses upang mapalapit siya sa akin. He held my chin, staring my eyes. He smiled genuinely. Suddenly, I feel my heart beating so fast. Sa titig pa lang niyan ay matutunaw na ako, gago!

"I really missed you," he pouted. Parang batang na inagawan ng laruan.

"Really? Kakakita pa lang na 'tin kagabi, ha."

He rolled his eyes at nagkunot-noo siya. "And so? Bawal ka bang ma-miss araw-araw?"

Hindi ko kayang sagutin ang tanong niya. I bit my lower lip to stop my smile. Ayoko malaman niya na may tinatago na ako. Ayoko! Bigla nawala ang ngiti ng bigla ko naalala na isang laro lang pala 'to.

Deal is deal.

Buti na lang maganda ang suot ko ngayon. Hindi halata na pang-bahay ang suot ko. Pagabi na rin ngayon kaya sumama na ako sa kaniya. Naka-dress na manipis lang ang strap. Ilang minuto lang ang nakalipas ay nandito na kami kung saan kita ang mga bahay. Maya-maya makikita na na'min ang mga ilaw ng mga bawat bahay. Alam niya talaga kung saan ako sasaya.

Bago kami umupo sa isang bench ay may kinuha siya sa likod ng kotse nito. Hindi ko alam kung ano iyon basta ang atensiyon ko ay nandito sa kalayuan ng mga bahay.