Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER TWENTY-ONE

CHAPTER TWENTY-ONE

"Ang hirap naman i-balance 'to!" Napasabunot ako ng mukha.

Ilang beses na ako nag-ulit! Ilang piraso na rin ang nasayang na papel, puro ulit ako. Konti na lang ang papel ko dahil dito sa punyemas financial balance statement. I'm here today at Krispy & Kreame. There are only a few people today, students have not gone out at these times. Students are often here especially after their classes.

"Jusko ka, kanina ka pa d'yan," anas naman ni Shainny, pati siya naiirita.

Siya ngayon ang kasama ko dahil gusto niya may ka-study partner. Ulol niya! Hindi siya ganiya. Ibang Shainny ang kaharap ko! Broken, eh.

"Ikaw kaya gumawa 'to, tignan ko lang," maldita kong tugon, umirap.

"Aba! Aba! Course mo 'yan, sis!"

Hindi ko na lang siya pinansin. I focused on what I was doing. Kailangan maging good student. Maraming umaasa sa 'kin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makuha! Kakainis! Ba't kasi 'to ang kinuha ko?!

Minutes had passed, I had balanced it! Nakuha ko na! Halos sabunatan ko si Shainny, na nasa harapan ko. Sobrang saya ko dahil natapos na rin.

"Aray ko! Aray! Tangina mo, ang sakit, ha!" Napangiwi siya. "Required sabunutan?"

"Ulol. Arte mo," umirap ako. "Pero 'pag si Lance nagsabunot, ungol na ungol ka pa,"

Shainny shook her head, laughing. "Of course! Titirik pa mata ko."

After namin nagusap ni Shainny, dumiretso ako sa Pine Rose para bumili ng 12 columns, paubos na rin. Naghabang na lang ako ng tricyle. Halos pagabi na rin kaya pahirapan ako sa paghabang, kung hindi walang tricycle sa terminal, halos kay sakay silang pasahero.

"Hi!" Someone greeted me, nakasakay sa tricycle.

Nagkunot-noo ako sa kaniya, pilit iniisip kung kilala ko ba siya? O kilala niya ako? Saan naman?

"It's me again, Fe- ma'am?"

Ngumiti ako ng matipid sa kaniya, pilit iniisip kung saan nga ba kami nagkita. Nang nalaman niya na hindi pa din ma-proseso ang lahat, nagsalita ulit siya.

"Ako ang sinakyan mp noong sa isang araw," sabi nito.

"Sa retro," he added.

My eyes widened as I remembered who he was. I just laughed at him.

"P'wedeng pasakay uli?" I asked, looking at him shock. 

"What? Sakyan mo 'ko? Oks lang-"

I cut him off baka saan pa mapunta 'itong usapan. "I mean. . . pasakay sa tricycle."

"P'wede! Kahit saan, p'wede," He smirked at me.

I got inside the tricycle and he started driving. He didn't ask where I was going to get off because I was just surprised when he turned onto our street. Huh, he has already memorized the street! Grabe siya!

"Thank you, kuya!"

He laughed at me. "Maka-kuya ka naman,"

I frowned at him. Pamilyar talaga ang boses niya, he! Feeling ko kilala ko siya. Kahit mata lang ang nakikita ko sa kaniya dahil sa face mask na madalas ginamit ng mga tricycle driver dito.

"Bakit? 'Yung totoo nga, kilala mo ako 'no?" I asked.

He smiled at me playfully. "Huh? Grabe ka naman, Felix!"

"Ang gago 'to!" Duro ko sa kaniya. "Stop calling my second name,"

I hate when people use my second name! Lakas makalalaki! I hate it! Ba't ganu'n kasi pinangalanan sa akin.