Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER NINETEEN

CHAPTER NINETEEN

"Tangina! Sakit ng puke ko!"

Nagising ako nang may tumama na sinag araw sa akin. Unti-unti ko minulat ang aking mga mata, bigla ko hinanap ang katabi ko. Nagmadali akong tumayo at tinignan ang buong paligid upang hanapin ang lalaking nagpakahirap sa akin kagabi pero masarap naman!

I slowly stood up to go to C.R., but when I stood up, my thigh suddenly hurt. I can feel the pain. Very painful. Still hard fuck pa, huh?! Ginusto ko 'to! Kaya he'to ako, dinadamdam ang sakit!

"Cath," tawag ako ni Kerson na may dalang pagkain, nagmadaling ilapag ang pagkain sa kaniyang study table.

"Are you okay? Still hurt?"

Tinignan ko siya, tumango at I pouted at him like a baby.

"I'm sorry. I didn't mean to. Next time, I'll just take it slow," saad nito, biglang dumaan sa mata niya ang sakit.

"It's okay." I replied. "Ginusto naman na 'tin 'to,"

My legs are shaking. I feel my legs shaking. First time this happened to me. Grabe, parang 'di ako makalakad sa ginagawa niya.

He walked me to the C.R., and left me when I said I could do it. I showered with warm water to reduce the pain in my femininity. When I was done there were clothes placed there and that's what I wore. I have dried my hair here inside C.R. when I saw an airblow dryer there at the top of the drawer. Habang pinapatuyo ko ay sinusuklayan ko ito. Mahaba rin ang buhok ko hanggang lagpas balikat ang haba nito. Ang buhok ko ay sobrang lambot at bagsak na bagsak. Never ko pang pinakulayan ito at pina-rebond. My hair is virgin. Kahit 'yon na lang natira.

Ang buhok ko ang virgin.

While I'm still brushing my hair when I heard a knock from the door.

"Yes?" Sagot ko, hindi pa binubuksan ang pinto.

"Ahm. . . Are you okay? How is it?" Nagalalang tanong nito. "Tell me how you feel so that I know,"

I can't help but I smiled. "Hey! Chill, this is normal. I'm okay."

Paglabas ko ng C.R. ay napatayo siya sa kinauupuan niyang kama habang pinaglalaruan ng kaniyang mga daliri nito. Habit niya iyon? Hindi ko alam na may ganu'n side siya. Dami ko pa pala hindi alam tungkol sa kaniya.

"Are you sure you're okay?" He asked again. Concerned na concerned siya, makikita mo sa kaniyang mga mata. "Halika nga, let me hug you,"

He opened his arms para mayakap ko siya. Lumipit ako at niyakap.

"Yeah. Stop worrying about me. Everything will be alright,"

He shook his head. "No. I will never stop worrying about you,"

I laughed at him. "Okay lang ako, kulit mo, 'no?"

Umupo ako sa kama nito at pinagmasdan siya nakatingin sa akin. He looks so down. Because of me? Why? Tumalikod siya, naglakad papunta sa study table nito. Pinanood ko lang siya kahit nakatalikod. Grabe, pati ba naman sa likod sobrang g'wapo pa rin! Unfair!

Favoritism ang mundo!

"Pagkain mo. Eat it. I cooked it for you so ubusin mo 'yan," saad ni Kerson, habang inilapag ang bitbit na tray.

"Kumain ka na?" I sked at him.

Umiling lang ito at dahan dahan siyang umupo sa tabi upang hindi matapon ang corn soup na niluto niya. Ngaluto siyang soup, ilang pirasong friend chicken with gravy sauce. Sa amoy pa lang, magugutom ka na talaga.