Whisper of Virtouso (Love Material Series #2)

CHAPTER TWENTY-SIX

CHAPTER TWENTY-SIX

"Alam mo Alyzza, nakakagigil ka!" Reklamo ni Kenzo.

Today is Saturday. We are here in Kenzo's living room, he is teaching me a subject that I failed. Simula nu'ng nalaman niya na may isa akong bagsak tila siya ang nagtayong tuitor ko. Halos isang buwan na rin ang nakalipas nang simulan niya akong turuan.

"Ilagay mo sa credit 'to. Tapos itong isa sa debit, tanga!" He scoldded. Inis na inis na siya pero ako, tawang tawa pa siyang pagtripan.

"Sorry naman. Bakit nagagalit ang baby ko?" Pangaasar ko.

Lumayo siya sa akin at tinignan niya akong nandidiri. "Umayos ka, Lyy. Gawin mong magisa 'yan 'pag ako nainis."

Halos nagpipigil itong inis sa akin. Sa tuwing napipikon si Kenzo ay napapasabunot na lang siya sa kaniyang sarili. Pero ang laking pasasalamat ko dahil tinutulungan niya ako umangat muli.

"Kenzo, mamaya na lang na'tin ituloy 'to," reklamo ko. Sobrang pagod na ang utak ko.

Grabe, parang pinipiga ang isip ko!

"Okay lang sa akin pero next year mo rin itutuloy ang bagsak mo," he answered me sarcastically.

I rolled at my eyes, raising my middle finger. "Nagdidilim ang paningin ko sayo, Kenzo."

Tumawa si Kenzo ng malakas na mas lalo akong nainis. Magaling ang ugok!

"Gawin mo 'yan! Kerson pa kasi." asar naman niya pa.

Tumalikod ako sa kaniya, pumikit ako ng marahan at naglabas akong mabigat na paghinga.

"Kenzo, kaibigan kita pero kaya kitang patayin ngayon." I smiled sarcastically.

Ilang oras lang ang nakalipas ay sa wakas natapos na rin kami. Hindi ko kinaya ang mga 'to! Natuyo ang utak ko, gago! May mga alam naman ako kaso may unfamiliar na topic at words kaya mas lalo akong nahirapan.

Hahakbang na sana ako sa hagdan na biglang may sinabi si Kenzo na ikinahinto ko.

"Lyy, two days na lang," Kenzo said.

I laughed sarcastically and rolled my eyes at him. "Oh ngayon? Alam niyo na rason tungkol doon. I can handle myself. Duh."

"Paano ka?You also deserve to celebrate your birthday," anas ni Kenzo.

Humakbang ako paatras at saka ko siya nilapitan. "'Di ko deserve 'yon. Can you please stop forcing me to celebrate? Nakakairita na, pre," sabi ko pabiro.

Nang hindi na siya nagsalita saka na ako dumiretso sa kwarto at ipahinga ang sarili ko. Pagkapasok ko, dumiretso ako sa study table. Sa gilid nu'n, may nakatayong maliit na salamin. Dali-dali ko kinuha iyon upang pagmasdan ang aking sarili.

Doon ko lang na-realize tumaba ako. Dumagdag ang aking timbang. Kakainis!

Puro pagkain kasi, e!

Maaga ako nagising dahil sobrang lakas ng pinapatugtog ni Kenzo sa ilalim. Hanggang dito ay rinig na rinig ko. Humawak ako sa ulo ko at umupo sa kama at biglang sumama ang timpla ko kay Kenzo. Tangina niya, istorbo siya!

"Hoy, Zorence!" Sigaw ko. "Tangina mo, sobrang hina ng tugtog, hindi ko pa naririnig!"

Narinig ko ang bilis ng hakbang papunta rito sa kwarto ko. Pagkapasok niya.

"Umagang-umaga ganiya mukha mo," he gave me a innocent smile, he gave me an innocent smile, I just got more annoyed with him.

Nanatili pa rin ako nakahawak sa ulo ko, nahihilo. Kenzo frowned and wondered where I was. Until now and Kenzo hasn't come close to me, my stomach turned upside down so I hurriedly ran into the bathroom.