Chapter 48

7.2K 209 11
                                    

Chapter 48: Reconciliation

Victoria Abbel's Point of View

I kicked the car wheel as hard as I can.

Why now? Naibulong ko na lang ito sa aking sarili. Parang sunod-sunod na yata ang kamalasan na nangyayari sakin ngayon. Last week it was when Trevor and I argued. I don't even want to talk about it. It will only make me furious. And since then, I've been avoiding Trevor.

Now, my car tire is flat. Napahawak na lang ako sa aking bewang at habang tinitingnan ang flat na gulong ng aking kotse. Napatingin na rin ako sa aking relo, mas lalo lang akong malilate kung titigan ko lang ito. I opened the trunk of the car and get the spare tire, jack, and lug wrench.

Good thing that the car stopped away from the traffic. Changing the tires won't be difficult. Dad taught us how to change the tires, I used to complain a lot. I didn't know that I could use what he taught me now. I appreciate my dad even more. He taught me a lot of things that are useful for everyday life. Too bad that I was mean to him these past few years. Honestly, I kinda missed him. I should move faster so I can be home right away.

When I'm still busy loosening the lug nuts, I heard a car horn sound. Napatingin naman ako kung kanino nangaling ang busina na iyon.

"Hey, do you need some help?" I frown my forehead when I saw Trevor's manager. Nakababa ang bintana ng kotse at nakasilip ang kanyang ulo sa labas.

"Ah no, do I look like someone who needs help?" I didn't mean to sound rude. Ngunit dahil may nakikita akong related kay Trevor ay sadyang mabilis lang akong mairita. Siguro dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa akin ang pinagusapan namin nung nakaraang linggo. He totally just said to forget about it. Deep down I know it's not something to forget about. I mean, isn't it normal to talk about problems? Pero mukhang sinasarili lang ito ng aking nobyo.

Maybe he thinks that I'm still a kid that couldn't even handle problems! Trevor might not notice but I saw him always on edge and ignoring phone calls from I-don't-know-who. When he came back from his concert, he was irritated. He tried to mask it by trying to be sweet to me but it just keep on getting out of hand. Is this dating life? Fuck it.

"Mukha naman na kailangan mo ng tulong." Tumingin si Nigel sa akin mula sa aking paa pataas sa aking ulo. Lalo ko lang itong kinunotan ng noo.

"What are you staring at? First time mo lang ba nakakita ng babae nagpapalit ng gulong habang nakadress?" Bumalik na lang ako sa aking ginagawa. Narinig ko ang biglang pagtawa niya at ang pagbukas ng pinto ng sasakyan.

"Actually, yes. You're just so peculiar. Besides, wala ka nang magagawa. Tutulungan na kita. It's so hard to just left you alone here while trying to fix something." Naramdaman ko ang pag lakad niya palapit sa pwesto ko at kinuha ang spare tire.

"Okay, whatever," I said and we started changing the tire. Dahil nasa labas kami ay ramdam na ramdam ko ang init ng araw. Nigel is also sweating bullets right now. He's wearing a sky-blue polo and black slacks. His hair is now damp because of the sweat.

"Ginusto mo 'yan. Now suck it up." Sabi ko sa kanya habang tinitingnan ang pawis na nagsisimula nang pumatak sa kanyang mukha. Nakita ko naman ang pag ngisi at pag iling niya.

"I'm not complaining."

"Mabuti naman."

Nigel almost do all of the work. Wala man lang akong narinig na pagrereklamo mula sa kanya.

"Why you're not with Trevor?" Tanong nito sa akin habang pinagtutulungan namin ilagay ang pinalitan na tire sa likod ng aking kotse.

"Dapat ba palagi na lang kami magkasama?"

The Possessive PsychopathWhere stories live. Discover now