මම ඇතුලට ආවා......අම්මා තාත්තා ....ඒ දෙන්නම සාලෙ ඉදන් උන්නා....හරියටම නඩු කාර හාමුදුරුවො වගේ තාත්තගෙ මූන....අම්මා විත්තිකූඩුවෙ උන්න වින්දිතයා වගෙ.....
මම......
ඒ දෙන්නම මා දිහා බලන් උන්නෙ චූදිතයා දිහා බලන විදිහට.......
කොහෙද උඹ යන්න හදන්නෙ යෙවීන්....
ඒ අම්මගෙ කටහඩ ..කලාතුරකින් ......නම කියන අමමා නම කිව්වා...සුදු පුතා...ලමයෝ..දරුවෝ කියන අම්මා බාප්පා ගියත් එක්කම තාත්තගෙ කනට මොනව හරි පත්තු කරල තිබුනා......
ම්ම්...මං....ක්ක්..කිරි අම්මලාගෙ යනවා....
උඹ දැන් ඒක තීරනේ කරලා ඉවරද ?
උඹ කවදා ඉදලද යෙවීන් තනියෙන් තීරන ගන්න පුලුවන් කියන තරමට ලොකු උනෙ....??
උඹ කවදා ඉදන්ද උඹට යන්න ඕන අහක ගිහින් මොකුත් නොවුනා වගේ එන්න පුලුවන් කියලා තීරනේ කරන්න ගත්තෙ....
ඒ ඔක්කොටම කලින් උඹ මට කියපන්....උඹ කවදද තාත්තටයි මට දෙන්නටම හොරෙන් මහ මිනිහෙක් උනේ...
අශාන්‍යා .....
.කට පියාගන ඉන්න අකිල....
අම්මගෙ ඇස් දෙක ගින්දර පාට වෙලා තිබුනා.........අම්මා එක්ක යනවා කියන්නෙ ...මම අම්මගෙන් මාසයක් ඈත් වෙනවා.......කියන්න බෑ බාප්පත් ආවොත්........
අම්මයි මමයි බාප්පයි........දහ අවුරුද්දකට කලින් අපි එක පවුලක්......
මගෙ අයිතිය කියන්න කොලයක් නැති පොලිස්පොතක රතු අකුරුවලට විතරක් සීමා උන බැදීම හෙලවෙන දතක් වගේ ....කොයි වෙලේ ගැලවිලා යයිද කියන්න නොදැනන දතක් වගේ එහාට මෙහාට වැනෙන මගෙ අයිතිය ගැන අම්මටයි තාත්තටයි දැනෙන්න අරගන තියනකොට අම්මා මගෙන් කවදා ඉදන්ද තනි තීරන ගන්න පටන් ගත්තෙ ගාලා අහනකොට මම බිම බලාගන උන්නා......
මට දෙන්න උත්තර නෑ.....
මම නිකන් කොවුලියෙක් ගෙ බිත්තර රැකපු කපුටු අම්මෙක්ගෙ කූඩුවකින් එලියට ආව කොවුල් පැටියෙක් වගේ....ඇත්ත අම්මා කව්ද නොදැන...පිට පිට දෙපාරක්ම අනුන්ගෙ කූඩුවක උනුසුම අස්සෙ පිහාටු වවාගත්තු මම කොවුල් පැටියෙක් වගේ.......
YOU ARE READING
MELODY OF A AUTUMN PEONY💮🍁🍁
Fanfictionමේ ලෝකෙ කැතයි කියලා පාටක් නෑ... හැම පාටම ලස්සනයි.... ඔයා සුදු පාටට ආසයි... මම කලුපාටට ආසයි... සරලයි ... ඔයා ආස දේ මම ආස දේ නොවෙන්න පුලුවන් ... ඒත් මම ආසයි.... මොන දේ උනත්...ඔයා ඔයාම වෙන තැනට... එටතකොට මට පුලුවන් ඔයා ආස පාටිනුත් මගෙ චිත්‍ර්‍රෙ පාට ක...
