Triumvirate Girls III
Rainiel Louise Villarreal is just a typical student, smart and talented but the only problem is her tardiness.
Alas Catalina Aguilar De La Frontera remains mystery.
What will happen if she meets the new professor at her univer...
February (Valentine's day) Tahimik lang ako nakaupo sa bench at nagbabasa, It's 5:30 a.m in the morning at wala pa gaanong tao sa loob ng campus.
Sa gitna ng pagbabasa ko, biglang may mga palad na tumakip sa mga mata ko kaya medyo nakaramdam ako ng pagkairita.
"Cassidy, tanggalin mo nga 'yang kamay mo! Baka mamaya kung saan mo 'yan ginamit, e." Inis na sabi ko, pero tumawa lang siya ng mahina, wait familiar 'yong mga boses na 'yon.
"What? Nakalimutan mo na agad ako?"
"Cookie?" nakaramdam ako ng excitement, wait, the perfume. Unti-unti niya tinanggal ang pagkakatakip sa mga mata ko at humarap ako sa kaniya.
I saw the woman of my life, standing in front of me. Napangiti ako ng malaki at sinugod siya ng yakap, grrr, I miss her!
"It's you! Bakit hindi mo sinabi na uuwi ka para sabay na sana tayo pumasok?" Hinahaplos lang niya ang likuran ko habang nakayakap pa rin sa kaniya.
"I want to surprise you, I miss you, mon amour." Mas hinigpitan ko ang yakap sa kaniya, grr ang lambot pa rin. Humiwalay ako at tumingin sa kaniya, She kissed my forehead medyo matagal pero ginantihan ko rin siya ng halik sa labi kaso dampi lang, I saw she smiled from what I did.
Natitig lang kami sa isa't-isa pero unti-unti nawala mga ngiti niya, ano nangyari?
"Are you okay?" I asked her worriedly, she pouted.
"You didn't greet me." Greet? What? Birthday niya ba? Padabog siyang umalis sa harapan ko at naglakad papalayo, sinundan ko naman siya.
"Heyyyy, birthday mo ba?" habol ko sa kaniya pero inis siyang humarap sa akin, napalunok naman ako.
"Seriously Rainiel Louise Villarreal? Nakalimutan mo?" hindi 'no gusto ko lang i-prank para mamaya mwehehe.
"Don't tell it's our wedding anniversary?" pang aasar ko sa kaniya pero mukhang ako lang ang natawa sa joke ko kasi seryoso lang siyang nakatingin sa akin, okay, last na 'yan self.
"Huwag na huwag ka sasabay sa akin mamaya sa lunch." Sabay umalis siya at pumasok sa loob ng opisina niya, lagot. Kahit kinakabahan ako, mas natatawa ako sa reaction niya, sorry baby.
"Good Mo-" bigla niyang pinutol ang sasabihin namin.
"Get ready for a recitation." Nabigla naman ang mga kasama ko dahil sa sinabi niya. She glared at me, umiling naman siya.
"Ano ginawa mo bakit nadadamay kami?" bulong ni Cassidy sa akin, I just shrugged my shoulders. Nagsimula na siyang mag tawag, pero sa kanila madadala pag dating sa akin mahihirap? Grrr. Aba bumabawi.
"Ano ka ngayon?" inaasar pa 'ko nitong mokong na 'to.
Lunch break na at papunta ako ngayon sa office niya kahit sinabi niya kanina na huwag daw ako sasabay. Dahan-dahan kong pinihit ang door knob, napansin kong wala siya sa loob pero may naririnig akong tubig sa c.r. Nakaupo lang ako sa couch habang hinihintay siyang lumabas.
Hindi niya ako tinapunan ng tingin nung lumabas siya, bagkus tuluy-tuloy lang siyang lumakad papunta sa upuan niya. Galit nga talaga.
Lumapit naman ako at nilapag ang pagkain sa harap niya.
"Hey," mahinang tawag ko, nakaka konsensya naman.
"Cookie,"
Nakailang tawag na ako pero hindi niya pa rin ako pinapansin. Nakatungo lang siya. Unti-unti naman niyang ini angat ang ulo niya at napansin kong namumula mga mata niya at nakanguso siya. Lumapit ako at niyakap siya.
"Hindi ba sabi ko na huwag kang sasabay sa akin." She coldly said.
"I'm sorry, Happy Valentine's, cookie. Mamaya sana kita babatiin."
"Stop pranking me! Hindi nakakatuwa. Umasa ako na ikaw ang unang babati sa akin." I kissed the top of her head bago naglakad pabalik sa harapan niya at naupo. Hindi niya pa rin ako tinitignan at nakatingin lang siya sa pagkain, siya na ang naglabas.
"I'm not trying to prank you, pero mali pa rin. Let's have a date later? Please, bati na tayo?" tumingin naman siya sa akin.
"Really?" I smiled and nodded.
"Fine, you're forgiven, Happy Valentine's too, my baby dwarf." She smiled after at masaya kaming kumain ng lunch.
7 p.m na at papunta na ako ngayon sa bahay niya, simpleng dress lang sinuot ko. Gumanda ang mood ko dahil hindi traffic ngayon. Nang makarating ako, kumatok ako at agad naman niyang binuksan.
Natigilan ako nung nakita ko siya, It's like a first time.
Ang ganda niya.
My heart beats fast, at natigilan din siya nung nakita ako, her pupils dilated.
"Tu es magnifique." I heard her, napangiti naman ako at medyo nahiya.
"Shall we?" ikinawit naman niya ang braso niya sa braso ko at sabay kami naglakad papunta sa sasakyan ko.
Tahimik lang kami sa loob habang hawak-hawak niya ang isa kong kamay. Ilang minuto nahinto kami sa isang building, at pinagbuksan naman kami.
Pumasok kami sa elevator at pinindot ang pinaka dulong floor. Pagkarating namin, she roamed her eyes around, dinala ko siya sa isang rooftop.
Merong lamesa, music, and makikita mo ang city light. Nag e-enjoy akong nakikita siyang masaya sa mga nakikita ngayon.
"Would you like to dance?" I asked her politely, I even bow in front of her and extend my hands. Napangiti naman siya at tinanggap 'yon. The music starts playing.
She put her arms around my shoulder and I put mine on her waist. Nakatitig lang ako sa kaniya habang sumasayaw, siya rin.
"Why you did this?" she asked, I just smiled.
"Because you deserve the best and everything I have that I could offer." I said, hindi ko alam kung ano ang mangyayari kung mawawala siya sa akin.
Nakatitig lang siya sa akin, her eyes filled of love while looking at me.
I have faith in what I see Now I know I have met an angel in person And she looks perfect,
Yes, she looks so perfect, not just tonight but everyday.
Bigla niya akong niyakap.
"Thank you for coming into my life, and I have a wish, just one." She said, I hummed for a response.
"Don't leave me, please? I'm scared to be alone again." She said.
"I won't, even if you don't ask." Mas humigpit ang yakap niya sa akin. Naririnig ko ang mahinang hikbi niya. Humiwalay siya at pinunasan ko naman ang mga luha niya.
May lumapit na waiter sa akin at inabot 'yong bulaklak, binigay ko naman sa kaniya.
"What flower is this?"
"Red Asters," I said, and smiled.
"And, it symbolizes my undying love for you." I added, tinignan naman niya ito. She deserve to be happy and to feel love.
"Happy Valentine's again."
~~~~~~~ Dito pa lang talaga mag sisimula yung kwento hahaha.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
