Deceive Me

Chapter 58

"Congratulations!" Cassidy happily greeted Natalie. Nandito kami ngayon sa kasal ni Nat.

Sana all nalang talaga kasama na nila mga makakasama nila panghabang buhay, ako tahimik nalang muna sa gedli, nakangiti naman akog pinagmamasdan sila.

"Congrats, Natz," I greeted her also, niyakap naman niya 'ko pero bumitaw din, she gave me a smile.

"Thank you, guys. Kumpleto pala tayo ngayon." Kunpleto pala kaming tatlo, pero hindi naman ako ininform na by partner, talagang insulto.

"Oo nga e, pero hindi niyo naman ako sinabi na magdadala kayo ng mga partner niyo."Reklamo ko sa kanila pero tumawa lang sila.

Pagkatapos ng kasal, kumain na kami agad. Habang sila busy na nagsusubuan, ako tamang titig lang sa kinakain ko, hayst.

Sana all nalang. Ako kaya kailan?

"Uy, bigla bigla ka nalang nagiging tulala diyan." Cassidy interrupted me.

Pagkatapos ng kasal ni Nat, nagpaalam din ako agad dahil may pupuntahan pa 'ko. Dumaan muna 'ko sa flowershop para bumili ng bulaklak. Dumiretso na agad ako sa pupuntahan.

Nang makarating na 'ko, naglakad na 'ko papasok sa loob at huminto. Nilapag ko ang bulaklak.

"Hi, dad. How are you? Ang tagal na rin." I bitterly smiled.

"I hope you are fine kahit hindi naging maganda ang lahat." I said while smiling.

"Don't worry, okay na po ako."

I can't help but to reminisce all the memories with him. Naglakad pa 'ko ilang saglit at huminto uli sa isa pang puntod.

"Hello, mom and dad. It's me your daughter again. Sayang hindi ko kayo naabutan." Mapait naman akong ngumiti at tumingala sa langit.

"I hope you both are fine also. I love you both, always." Umalis na rin ako pero hindi pa 'ko umuwi, dumiretso muna ako sa isang subdivision.

Huminto naman ako sa isang bahay. Hindi ako lumabas ng sasakyan.

Iba na pala ngayon ang nakatira sa bahay niya. Bigla nanaman ako nakaramdam ng sakit sa dibdib.

Lagi nalang sumasakit dibdib ko, ilang taon na rin to ah. Inignore ko nalang at nagmaneho paalis.

Umuwi na rin ako kanila Cass para makapagpahinga.

Pagkapasok ko sa loob nakita ko silang sumasayaw. Napangiti naman ako habang pinapanood sila.

With the looks and smile, halatang mahal nila ang isa't-isa, happy for them.

"Oh, Rainiel, you're here na." I just nodded and smile.

"Hi, bessy. Pasensya na ganito mo kaming nadatnan ngayon." Pabirong sabi ni Cassidy.

"Gaga, okay lang. Nakakatuwa nga kayong panoorin, sana all." Pang ilang sana ol ko na pala 'to? Hayst, basta sana lahat.

"Hayst, tigilan mo na kasi siya, oras na para magmahal ka muli."

"Huwag ka ngang ganyan, madali lang sabihin yan, 'no." Saway ng asawa niya sa kaniya, Napabusangot naman siya.

"Naka move on kana ba, Rain?" Mrs. Lydia asked me.

"I'm not moving on po. Maybe nabubuhay lang ako ng wala siya pero I'm not moving on."

"What if magkita kayo uli, tatanggapin mo ba?" tanong niya uli.

"Yes," direktang sagot ko, napangiti naman siya.

"I support you,"

"Bast-zyshzjnzjsh." Hindi na natapos ni Cass ang sasabihin niya dahil binusalan agad siya ng asawa niya, dasurv.

“Kokontra pa eh,” sabay irap niya kay Cass, natawa naman ako ng mahina.

“Anyways, pupunta ka ba sa reunion?” tanong ni Cass sa akin.

“Hindi ko alam, bakit ikaw?”

“Pumunta kana dali para pumunta ako.”

“Bakit hawak ko ba yung school para ‘di ka makapunta kung wala ako?” sinamaan naman niya ‘ko ng tingin.

“Tumanda ka nalang, pilosopo ka pa rin kahit kailan, duh.”

“Oo na pupunta na, naawa naman ako sayo.” Bigla naman lumiwanag ang mukha niya dahil sa sinabi ko

“Yes! Sa linggo ah. Bebeluvs mahal sumama kana rin, please?”

“Alangan, nandun ka e. Baka mamaya magkalat ka pa ron.”

“Tama na, inaapi niyo na ‘ko masyado.” Nagpaalam na ‘ko sa kanila para umakyat sa taas at para makapagpahinga na.

“Tara na, bagal kumilos aba.” Pagmamadali nitong isa, inirapan ko naman siya.

“Wait lang naman, kala mo tatakbuhan ng school.” Nang matapos na kami mag ayos, bumaba na kami agad para umalis.

I really miss my school, ang tagal na rin simula nung huling punta ko. Napansin ko na maraming tao, wow self malamang reunion nga e.

Pero wala pa rin naman pinag bago ang loob.

“Hello, Cass and Rain!” lumingon kami at nakita namin si Onse na kumakaway, wow may partner pa.

“Hello hello, eleven!” Cassidy greeted him back.

“Hello, everyone. Kumpleto na pala tayo.” Dumating din si Nat at kasama niya asawa niya.

“Hindi tayo kumpleto, si Rain lang walang partner.” Ako nanaman? Tinusok ko namam ang tagiliran niya.

“Totoo naman, Rai. Ikaw nalang walang partner.” Dagdag pa ni Onse.

“Tama na nga ‘yan. Hayaan niyo si Rainiel.” Hay, salamat naman may umawat din. Malaking kasalanan ba kung wala akong partner? Duh.

Nag paalam muna ako sa kanila at nagsimulang mag lakad lakad dito sa loob. Habang naglalakad, napunta ako sa garden, so many memories her, eh?

Umupo naman ako sa bench. The coldness of air.

“Why are you alone here?” lumingon ako at nakita ko si Natalie.

“Reminicising something,” I said, she chuckled.

“It has been seven years, until now hindi mo pa rin siya nakakalimutan.”

“I am not moving on, Nat. Nabubuhay lang ako without her.” I sighed.

“Bakit hindi mo pa rin tanggapin na wala na siya?” ayoko nga, joke.

“Ewan, bigyan niyo ko mga sampung taon pa.” Pagbibiro ko, tumawa lanh din siya. Tumayo na ako.

“Maglalakad muna ‘ko, see you around.” Habang naglalakad ako, napunta ako sa dati niyang office. Hindi pa ‘ko nakakalapit may nakita akong lumabas don. Isang estudyante at prof. I chuckled.

I’ve been there.

Naglakad na ‘ko uli at nakita ko ang vendo machine. I remember dito kami unang nag kita. Lumapit naman ako ron, himala hindi pa inaalis at halatang palaging nililinis.

Sinubukan kong bumili, pero ayaw nanaman lumabas ng binili ko. Tumingin ako sa paligid bago ko sinipa ang machine ng mahina. Sumuko na ko.

“Stupid,” I heard someone.

That voice, kilalang kilala ko. Muling kumabog ang puso ko pero hindi ko pa rin siya nililingon.