Deceive Me

Epilogue

1 year

“Yes, baby. Pauwi na ‘ko.” I said habang nagmaneho. Nakangiti naman ako habang hawak hawak ang singsing.

Yes, alam niyo na ang sunod.

At na traffic pa nga, mukhang makakatanggap nanaman tayo ng libo libong sermon, pag kami lang talaga nahuli sa flight.

Makaraan ng ilang minuto nakauwi na rin ako sa kaniya.

“I’m here n—” at may lumipad na libro sa mukha ko, ang sakit. Napahawak naman ako sa mukha ko. Nakita ko naman na inis na inis na siya.

“Buti umuwi ka pa,” pagsusungit niya, bakit ang init ng ulo nito ngayon? time of the month na ba? kala ko araw-araw? joke.

Sinundun ko naman siya at nakita kong umupo siya sa sofa, lumapit naman ako at yumakap sa kaniya, I buried my face sa leeg niya.

“Ang bigat mo, Rain.” Pero hindi ako nakinig at niyakap pa rin siya.

“I miss you,” I said.

“Duh, parang hindi ka umuuwi rito ah, siguro para sa babae mo ‘yan.” Wow, napag bintangan pa nga, natawa naman ako ng mahina.

“Oh tapos tumatawa ka pa? Layo nga, Rain. Baka mabira na kita.” Lumayo naman ako sa kaniya at hinalikan siya sa noo. Ang init init ng ulo, jusq.

“I love you,” I said, napansin kong kumalma naman ang aura niya, sus, yun lang pala.

“Go, mag prepare kana, aalis na tayo.” She said. Nagbihis naman ako at siya rin.

Nang matapos na kami, nakita namin si Cass sa labas.

“Hi, bestie! Ingat kayo sa france, dalhan mo ko ng french fries.”

“Tanga, anong french fries?”

“Duh, syempre pupunta kayo ng france, di ba mga french nakatira ron, so french fries.” Paliwanag niya, naka  shabu ba ‘to? Napailing nalang ako.

Sumakay na kami sa sasakyan ni Cass para maihatid kami sa airport. Nang makarating na kami nag paalam na kami sa kaniya.

Makaraan ng ilang oras nakasakay na rin kami at natulog muna ‘ko.

Finally, we’re already here. We’re here in Paris at gabi na ng makarating kami rito. Nag check in muna kami sa isang hotel at napansin ko kada daan niya ay yumuyuko ang mga nag t- trabaho ron.

Gold yarn?

Kinausap naman niya ang receptionist pero hindi ko maintindihan kung ano sinasabi nila.

Pagkaraan ng ilang minuto, naglakad na rin kami papunta sa room namin, sumakay na kami ng elevator.

Napunta kami sa pinaka dulong floor.  Lumabas na rin kami at pumunta sa room namin.

Namangha naman ako sa ganda at laki, lalo na yung glass window.

Kitang kita ko ang city lights at Eiffel Tower.

“Do you love it?” I nodded.

“Come here,” she said habang tinuturo ang tabi niya sa sofa, umupo naman ako sa tabi niya. Sumandal siya sa akin at niyakap ako patagilid.

“I am glad that you love it.” She said.

“Of course, alam mo talaga kung paano ako mapapangiti.” I said.

“Are you hungry? Magpapadala tayo here.” Tumayo naman siya at kinuha ang phone sa tabi.

Ilang minuto dumating na rin ang mga inorder niya.

“Ang dami naman, mauubos ba natin ‘to?”

“As if hindi ka kakain bukas.” Napangiwi naman ako, sungit talaga. Nagsimula naman kaming kumain, ang ganda talaga ng ambiance rito lalo na yung view sa labas. Ayoko na umuwi hehe.

Excited na ‘ko para bukas.

“Why are you smiling again?”

“I’m happy, love.” I said and hug her. Nagbabasa naman siya ng libro habang suot ang reading glass, hot. I snuggle at ramdam ko na nilalaro niya ang buhok ko. Bigla tuloy akong inantok.

“Baby, I’m already sleepy.” I said in sleepy tone, binaba naman niya ang libro at salamin.

“Let’s sleep now, love.” At natulog na kaming sabay.

Nag ikot ikot kami rito sa paris, from rivers and monument, I can't help but still fascinated by the view. Mamayang gabi na kami pupunta sa Eiffel tower para maganda.

Pumunta rin kami sa iba’t-ibang churches rito. Kumuha ng mga pictures sa mga museum, park etc.

“Baby, punta tayo sa Eiffel tower mamayang gabi?” sabi ko sa kaniya.

“Hmm, doon naman talaga tayo pupunta mamaya.” Wow, so balak niya rin pala. Bumalik muna kami sa hotel para magpahinga. Nag paalam muna siya saglit dahil may pupuntahan siya, ayaw naman niyang magpasama.

Nandito lang ako at kausap sila Cass at Nat, even Kheila kausap ko rin. Alam nila ang plano ko mamaya, at syempre wala naman sila rito ngayon.

Naka idlip naman ako at naramdaman ko na may gumigising sa akin.

“Baby, malapit na mag gabi, gising na.” I heard her, unti unti akong gumising at nakita ang maganda niyang mukha.

Nag stay muna kami saglit bago ako naligo uli at nagpalit. Busy naman kaming mag ayos dalawa.

Wow, ang ganda niya.

“Baka matunaw ako niyan,” Bumalik naman ako sa realidad.

“Let’s go?” Pag aalok ko sa kaniya at kumapit naman siya sa braso ko, bumaba na kaming dalawa.

Nang makababa na kami sumakay naman kami sa sasakyan. Ilang minuto rin nakarating na rin kami.

Ang ganda lalo na sa malapitan.  Nakatingin lang ako sa tower.

“Do you know more than 50 times na ‘ko pabalik balik dito?” Na shock naman ako sa sinabi niya.

50 times? Grabe ginawa lang niyang kanto ang Paris ah.

Pares lang kasi alam ko e, sorry na.

Teka, paano ako mag p-propose? Yayain ko nalang kaya agad ng kasal ‘to?

“Baby?” tawag ko sa kaniya. Tumingin naman siya sa akin. Hinahawakan ko naman ang kahon ng singsing na nasa pocket ng jacket ko

“Remember nung sinabi ko na we suffered too much already?” nilabas ko naman ang kahon na nasa bulsa ko. Nakita ko na gulat na gulat siya.

Shit, I am shaking.

“B-baby, marry me,” I said while my voice is shaking. Nakita ko naman na may nilabas din siya sa bulsa.

“I should the one who ask. Marry me, be my wife, be with me until our last breath?”  hindi ako makagalaw, totoo ba ‘to?

“You know my answer, love.” I nodded, kita ko ang saya sa mukha niya, she hugged me tight. Sinuot naman niya ang singsing sa akin, sinuot ko rin sa kaniya ang singsing.

“I love you,” I said and kissed her passionately under the moonlight and the tower of paris.

Finally, I am done with my story, I can now fall asleep with my love beside me. With my beloved, Rainiel. She's right, our sufferings is now over. It's time to close this book and open a new chapter .

How it ends.