The One Night Order

TONO : 39

CHAPTER 39

KLYMENE

NANGINGINIG AKO. Hindi ko alam kung dahil ba sa nalaman ko kanina o dahil sa lamig ng bar.

I hugged myself tighter. Tuloy tuloy ang luha ko sa pagbuhos. Ni hindi ako nahihiyang umiyak dahil mag-isa lang naman ako rito sa private room.

Dito ako dinala ng mga paa ko pagkatapos kong malaman na infertile ako.

Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. Totoo bang gano'n ako? Bakit biglaan? Shit.

I won't be able to have a baby. My own child. More like... baog ako.

Sa lahat ng wala ako, yung kakayahang gusto ko pang maranasan? Ang magka-anak?

Not having a child means being lonely forever. I will be alone... until I die. I will surely leave Matthias after ng kasunduan namin ng Lolo niya o kaya... he will leave me in instant kapag nalaman niyang hindi ako pwedeng magka-anak.

I bit my lower lip. He will leave me in instant? Should I tell him about it now, then? Para hiwalayan niya na ako.

Alam ko kung gaano niya kagustong magka-anak. He will surely leave me. I don't want to stay, either.

Nagagamot daw ang infertility. Ngunit hindi lahat ng may gano'n ay nagagamot talaga.

I drank the liquior in front of me. Kanina pa 'ko umiinom at umiiyak dito.

Muling lumuha ang mga mata ko, but I still laugh because of it.

I don't have my degree, I can't graduate, I won't be able to graduate, my marriage is failed, I won't be able to have a child. Ano pa? May idadagdag pa ba?

Binato ko sa malayo ang baso at muling humagulgol.

"Anak lang naman ang gusto ko..."

I want to experience having my own child. Pushing the baby out. 'Yon ang gusto ko pero putangina, pati 'yon, pinagkait sakin.

Nag-ring ang phone ko. It was Matthias.

Kanina pa siya tawag nang tawag sakin mula nang umalis ako. I have 89 missed calls from him. May mga message din siya na hindi ko binabasa.

10PM na. Kaya pala...

Mahina akong natawa habang nakatingin sa phone.

"Are you calling me because you're worried or are you calling me because you're horny?" Tanong ko habang nakatingin sa phone.

Bumuntong hininga ako. Kahit ano pang sex ang gawin namin, hindi ako mabubuntis. And heck! Kung sakalli mang may kakayahan akong mabuntis, I would never choose him to impregnate me! To be a father of my child! Him, being a father of my child is disgusting!

Sinagot ko ang tawag niya.

"Ano ba? Istorbo." Bungad ko pagsagot ng tawag niya.

["Kly! Fuck. Where are you?"]

Narinig ko ang taranta sa boses niya. His voice is shaking. Narinig ko rin na wala siya sa penthouse dahil narinig ko ang iilang busina.

"Bakit ba?"

["I'm asking where the hell are you?! Aren't you aware 'bout what time is it now? It's fucking 10PM, Klymene. Kanina ka pang 11AM wala! And you're not even answering my calls!"] Tuloy tuloy ang sermon niya.

Nangilid ang luha ko hanggang sa bumuhos 'yon.

Stop giving me mixed signals, please. Pagod na pagod na 'ko.

"Ayoko na, Matthias." Humikbi ako.

Ayoko na sa lahat. Ayaw ko nang sumubok mag-aral ulit. Ayaw ko nang umuwi sayo. Ayaw ko nang mag-isip ng kung ano ano. Ayaw ko nang umiyak. Ayaw ko na sa kasal nating dalawa.