ငယ်ချစ်ပုံ​ပြင် - 竹木狼马 [Myanmar Translation ]

အခန်း ၈၂

အခန်း ၈၂

ဖုရိကျယ်ဆီမှ ချွေးများက ဖုခွင်းမျက်နှာပေါ်ကို  စီးကျလာသဖြင့် ဖုခွင်း သူ့ကို စိတ်ရှုပ်တဲ့ အမူအရာနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်၊ အလင်းရောင်က မှောင်လွန်းသဖြင့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်သော်လည်း ဖုရိကျယ်ရဲ့ လေးလံတဲ့ အသက်ရှုသံ​တွေနဲ့ အထပ်ထပ် တိုးဝင်သွားတဲ့ သူ့ကိုယ်ကခံစားချက်က​တော့ အလွန်ရှင်းလင်းလှသည်။

ဖုခွင်း  တစ်နေ့ သူ့ညီရဲ့ကိုယ်အောက်မှာ ဒီလို ဖိခံရပြီး တက်လာမှုကို ခံရမည်ဟု မထင်ထားပေ။  ကိုယ်လက်မအီမသာဖြစ်မှုဟာ အရင်ကလောက် မပြင်းထန်တော့ဘဲ သက်သာတယ်လို့ သူ မပြောနိုင်ပေမယ့် သူ ခံနိုင်ရည်​တော့ရှိနေတုန်းပါပဲ။သူ အ​မြဲတွေးမိတာက  ယောက်ျားလေး ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်ညီရဲ့ ဖိနှိပ်မှုကိုခံရတာကို ရှက်ဖို့​ကောင်းတယ်ဆိုပေမယ့် သူအခု ထူးဆန်းတဲ့ခံစားချက်တွေပါ ရောထွေးနေသည်။ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပျော်ရွှင်မှုက သူ့ကို နည်းနည်း စိတ်ရှုပ်​ထွေးစေသည်။

သူ ဖုရိကျယ်၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဖုရိကျယ်၏ တင်းမာသော ကြွက်သားများကို ခံစားမိလိုက်ကာ စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ် ရူးသွပ်စွာ အတူ လှိုက်မောနေပြန်သည်။

ဖုရိကျယ်က ရုတ်​တရက်​ဆွဲထုတ်​ပြီး သူ့လက်​ကိုကိုင်​ကာ သူ့ခါးကိုဆွဲလှည့်လိုက်​ပြီး မှောက်​ခုံလုပ်လိုက်တော့ သူချက်ချင်း သတိဝင်လာသည်။

သူ့ရဲ့ ဒီလို ခွေးကလေးလို ဒူးထောက်ထားသည့် အနေအထားက သူ့ကို အနည်းငယ် ခုခံရမဲ့စေသလို ဖြစ်​နေသည်။

"မလုပ်နဲ့..." ဖုခွင်းက ဖုရိကျယ်၏ ပုခုံးကို ခေါင်းအုံးနဲ့ လှမ်းဖိလိုက်သည်၊ ဖုရိကျယ်၏ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မှု မရှိသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ထုံကျင်နေသေးသည်။

"ငါ မင်းရဲ့တင်ပါးကို သ​ဘောကျတယ်" ဖုရိကျယ်က  သူ့နောက်ကျောကို ဖိပြီး တင်ပါးကို အသာအယာပုတ်ကာ သူ့ခါးကို ပြန်တည့်အောင် ကူညီပေးရင်း "အရမ်း သ​ဘောကျတယ်"

"ငါလူး..." ဖုခွင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးထဲ မြှုပ်လိုက်ကာ "ဖုရိကျယ် မင်းစောင့်နေ!"