လူကြမ်း သည်
Hotel၏ ဧည့်ဆောင်ခန်းမထဲတွင်
မှုန်တည်တည်နဲ့ထိုင်၍နေခဲ့သည်။
သူ့ပုံစံသည်တစ်ယောက်ယောက်ကိုစောင့်နေသလိုသာ
နာရီကိုကြည့်လိုက်...
ရှေ့ကအအေးကိုသောက်လိုက်နဲ့
ဟင်းတချို့စားလိုက်နဲ့သာ
သူ့ခါးပိုက်ထဲကခလေးပေါက်စကလည်းချိုလိမ်တပ်ရက်သားလေးနဲ့သူစားသမျှကို
မော့မော့ပြီးမျှော်နေခဲ့သည်
သူကတော့ခလေးဆီစိတ်မရောက်အားသူ့အတွေးနဲ့သူရူတ်လို့
"ဟေး JK ငါလာပြီ"
မင်းသားရှုံးအောင်ပြင်ဆင်ထားသောjayသည် သူ့အားအသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်နုတ်ဆက်ရင်းအနားသို့ရောက်ချလာခဲ့သည်
"လာသေသေးတယ်နော်ငါက
လေယာဥ်ပျက်ပြီးများသေနေပြီလားလို့"
"jeon jungkook!!! ထွီးထွထွ...
စောက်ကျင့်ကိုမကောင်းတဲ့ကောင်
ငါကသေစရာလားစကီလေးတွေနဲ့မာယာမီမှာကဲရအုံးမယ်"
"ငါကမင်းကိုဒီခေါ်တာဆော်တွေနဲ့
ပေးကဲဖို့ထင်နေတာလား"
"ဟင်...အဲ့တာဆိုဘာလို့ခေါ်တာလဲ မ...မဟုတ်မှငါ့ကိုခလေးထိန်းခိုင်းဖို့လား"
"အေး"
"ဟ မထိန်းချင်ဘူး"
"မထိန်းချင်ရင်အခုချက်ခြင်းမြန်မာကို ပြန်"
"လူယုတ်မာကောင်
အသုံးချစရာမရှိရင်သူငယ်ချင်းပါမချန်တဲ့ကောင်
ဒါနဲ့သူအမေကရောဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
"သူ့အမေကဘယ်သူလဲ"
"မင်းရဲ့လင် ဟေ လင်
ရွဲ့ပြောစောင်းပြောလဲသဘောမပေါက်နဲ့
လဒူ"
"အခုလောလောဆည်သူဒီခလေးကိုထိန်းလို့မရသေးဘူးဒါကြောင့်မင်းကိုခေါ်ရတာ..."
"Aww အင်းအင်း လင်အပေါ်တော့ကျေးဇူးကြီးမားတယ်နော်
ပြောတော့မချစ်ဘူးမုန်းလို့နဲ့
ပြီးကြလင်ကိုတောင်ခလေးမထိန်းခိုင်းရက်ပဲသူငယ်ချင်းကိုပါ နာနီလုပ်ခိုင်းတဲ့ကောင်"
"မင်းမသိပဲလျှောက်ပြောမနေနဲ့
အကြောင်းရှိလို့ထိန်းခိုင်းနေတာ"
"အေး အဲ့အကြောင်းကဘာလဲပြောလေ"
"ငါ....အရှိန်များသွားလို့ သူ
မချုပ်ရရုံတမည်ပဲဟေ ရပြီလား"
