ခန်းနားလှသော အိပ်ခန်းကြီးထဲ
လုံးထွေးနေသောဖြစ်တည်မူ့နစ်ခု
....
တယောက်နဲ့တယောက်သတိလပ်လွတ်နမ်းနေမိသည်မှာမီနစ်ပေါင်းများစွာသာ...
"အင့်...ဟင့်"
ခဏအကြာ
အနမ်းတွေကိုမွန်းကြပ်လာသောအခါ ရူန်းကန်လာပြီဖြစ်သောနှင်းနီဥလေး.....
ထိုကြောင့်လူကြမ်းဟာနုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းနေရာကနေ
လည်တိုင်ဆီ ပြောင်းပြီး
တရွတ်ရွတ်နဲ့မြည်အောင်နှလုံးသားလေးအားနမ်းနေတော့၏။
မာကင်ရာဖြစ်လို့မရတာမို့
နှာခေါင်းနဲ့သာအောင့်အီးပြီး
ဖိတိုက်နမ်းနေခဲ့ရ၏
""လွမ်းနေတာမို့
မူးနေချိန်အခွင့်ရေးယူသလို
ဖြစ်သွားရင်လည်းဖြစ်ပါစေတော့
ကျုပ်ကခင်ဗျားကို အရူးကြီးရူးနေမိတာမို့အခွင့်ရေးယူနေမိတာပါ""
""ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကိုတော့
ခင်ဗျားမသိစေရဘူး
ပြီးခင်ဗျားအသိစိတ်ထဲ
ဒါတွေရှိမနေရဘူး""
....
အခုတော့
ပါးရိုးတလျှောက်နဲ့
မျက်နာအနှံ့ နမ်းနေတဲ့လူကိုအတင်းတွေ
တွန်းလွတ်နေပြန်သော
"ကျစ် ဘာဖြစ်ချင်နေပြန်တာလဲ"
အနမ်းပြတ်လပ်သွားတော့
စိတ်တိုသူကလူကြမ်းရယ်သာ
....
ဒါကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့နှင်းနီဥမှာ ခေါင်းမွေးတွေကြီးဆွဲဆောင့်လေသောအခါ
အဲ့ဒီအချိန်
သူတကယ်လန့်သွားတာက
ပတ်ဂျီမင်းအမူးပြေပြီလားပေါ့
တကယ်တော့ နှင်းနီဥ
ဆံပင်ဆွဲတာကအားပါသွားရုံ
...
လူကိုဆွဲချပြီးသူ့နို့နားကပ်ကာ
"စို့စို့ သဲတုန်စို့တဲ့"
ကိုယ့်နေရာ တကယ့်
လသားခလေးသာဆို
သူဆံပင်ဆောင့်ဆွဲပုံနဲ့ခလေးပြဲလန်နေအောင်အော်ငိုနေရမည်
တကယ့်အဖိုးကြီးပါပဲ
လက်လေးကသာသေးသေးလေး
ဆွဲချက်ကတော့မိုးကြိုးအပစ်ခံလိုက်ရသလို
ကိုယ့်ဆံပင်မွေးတွေက
သူ့လက်ထဲတဆုတ်စာရယ်
မျက်လုံးမှေးမှေးကိုမှိတ်ချထားပြီး
"စို့စို့သဲလေးစို့"
