ပစ်လဲကျမတတ်အရှက်ကြီးနေသူ၏မျက်နာကိုအနားသို့ပါအောင်ဆွဲလိုက်ကာ
မျက်လုံးခြင်းဆုံအောင်ကြည့်ပြီး
အနိုင်ပိုင်းပြောသောအခါ
ထိုလူသား၏မျက်နာသည်
တဖြေးဖြေးမဲ့လာကာ
ဟင့် ဆိုပြီး
စတင်ရှိုက်လာပြီး
ရုတ်ချည်းမျက်နာတွေရဲတတ်လာသည်အထိငိုချလာတော့၏
မျက်ရည်တွေစိမ့်ကျလာသည်မှာလည်းတာကျိုးသည့်အလား
ဒီလူဒီလိုတစ်ခါမှမငိုခဲ့ဘူး...
သူ့ရှေ့တစ်ခါမှဒီလိုမငိုခဲ့ဘူး
ကြည့်ရတာတော်တော်Shockရသွားပုံ
နားထင်သွေးကြောတွေပါ
ထောင်လာသည်အထိ
နုတ်ခမ်းတွေတစပ်စပ်တုန်နေသည်အထိ...
မျက်နာမှာမျက်ရည်တွေရွဲလာသည်အထိရှိုက်ငိုနေသူ...
တကယ်ခလေးလိုငိုနေတာပါပဲလား...။
"ဟ!!....
ဘာလဲအဆင်သင့်ပဲလား
မေးနေတာကိုလာငိုပြနေတယ်...."
"ငါ..ဟင့်..ငါ...."
ရှိုက်နေသည်မို့သူ့စကားကဆက်လို့မရပါအသက်ရူတာတွေပင်ကမောက်ကမနဲ့....
ဒီပုံစုံဆိုဒီလိုဒီမှာတင်လန့်သေသွားမယ့်သဘော....
"ဒါဆိုဒီမှာမ--exချင်ဘူးပေါ့"
"အင်း...ဟင့်"
ကိုယ်တွေပါခါတတ်နေသည်အထိ
ရှိုက်နေရင်း ချက်ခြင်းဖြေလာသူ
ပုံစံကကျောင်းပြေးတဲ့မူကြိုကျောင်းသားကို
ဖအေလုပ်သူဆူနေသလို..သေးသေးကွေးကွေးနဲ့
တအင့်အင့်ရှိုက်နေသည်
အော်ငိုတော့မလိုဖြစ်နေတဲ့
အကြောတင်းကိုကြည့်ပြီး
ဒေါသတွေပင်ဘယ်မြောင်းထဲ
ရောက်ကုန်ပြီလဲမသိတော့...
မျက်စိသူငယ်နားသူငယ်နဲ့ငိုနေသူသည်
သူ့အားကြောက်ရွံထိန့်လန့်စွာပြူးတူးတူးနဲ့
မရဲတရဲကြည့်နေသည်ကို
သူသည်လည်းကြည့်နေရင်းကြည့်နေရင်းရီချင်လာမိသည်....
ထို့ကြောင့်သူ့အားကြည့်နေခြင်းကိုမျက်နာလွှဲကာမာန်ပြန်သွင်းရင်းမျက်လုံးထဲခက်ထန်ခြင်းကိုထည့်လိုက်ပြီး
"တော်တော့
အဲ့ဒီအရည်တွေကိုအခုသုတ်ပြီး
ထပ်မရှိုက်နဲ့!!!"
"အင်း....အင့်..ဟင့်"
သို့သော်သူ့အသံတွေကတော့
တိတ်မသွားသေး
ထို့ကြောင့်ခပ်မာမာကြည့်လိုက်တော့...
