That Thing Called Love (Cambridge Academy Series 1)

Chapter 57: Kiss and Chain

Chapter 57

Kiss and Chain

Kylie's.

Kinabukasan, maaga kaming pumunta ni Mitchie sa school dahil maaga rin ang simula ng activities ngayon. May seminar pa kami sa umaga bago officially buksan ang mga booths ngayong hapon. Katulad ng nangyari kahapon, bumisita muna ako sa booth namin dahil may mga kailangan pang ayusin at asikasuhin doon. 

Nasabi na rin sa'kin ni Mylene na marami na raw ang nagsend ng love entries. Nakakatuwa naman na ang daming nag-cooperate. Nasa isang malaking box ang mga letters na para itong piggy bank, ilulusot lang nila ang letters nila doon at bubunot kami ng sulat para basahin. The other box is for donation box. Hindi katulad sa ibang booths na may desired amount sila kapag nag-participate ka sa booth nila, ang amin naman donation box lang. Ang mga estudyante na ang bahala kung magkano ang ihuhulog nila basta dapat may maidonate sila.

We all agreed to that kind of set-up kasi hindi na rin mahahassle ang mga estudyante. They can still save their money to join other booths.

Tumambay din muna si Mitchie sa booth namin dahil wala namang booths ang sports club. Pero magkakaroon kami ng intrams next week kaya may laban si Mitchie. Tinatrain sila ngayon ni Justin o minsan naman si Kuya Jake kung hindi busy.

Last night I also told Mitchie about what happened yesterday dahil nagulat siyang makita si Ace na hinatid ako sa condo. So I told her everything about what happened yesterday. Hindi nga rin siya makapaniwala na may niligawan si Ace before me. 

Well, wala namang kaso sa'kin. Hindi naman naging sila. Ace also assured me that they remained friends after the courting failed to happen. He always assure me, gusto niya ba talaga ko maging jowa? Gusto niya na ba talaga ko? Mahal niya ba talaga ko?

He confuses me. Naaalala ko na naman ang mga gestures niya kahapon sa harap ni Kaycee. Pinigilan ko na lang isipin 'yon dahil sumasakit ang ulo ko. Ayoko ng isipin. Hindi ko naman siya sasagutin kaya bahala na lang siya. 

I focused my attention to the guest speaker speaking infront. Katabi ko si Mitchie ngayon at parehas lang din kaming nakikinig sa seminar about love. Nakakatawa pa dahil iniisip at tinatanong ko ang sarili ko kung paano ko nga ba malalaman kung totoo ang intensiyon ni Ace sa'kin? Bigla na lang akong binagabag ng thought na 'to dahil iyon ang theme sa seminar ngayon.

"How will I know if it's true?" 

What if he's just fooling around? But I looked at him beside the stage. Wala naman sa mukha niya ang manloko. Mukha naman siyang seryoso talaga sa'kin. But I also don't wanna be fooled with his angelic face. Kahit gaano pa katino itsura niyan, kung manloloko siya, manloloko at manloloko talaga 'yan. 

Nabalik ulit ang atensiyon ko sa guest speaker.

"Love can be felt with heart and not with mind. You'll never know it's love when you don't feel anything about it." 

Natulala ako sa harap ng stage dahil sa sinabi ng guest speaker na parang tumagos sa puso ko. Love can be felt with heart and not with mind. How will I know if it's true? 

I can just feel it? 

Tiningnan ko ulit si Ace at pinakiramdaman ang sarili ko kung may pagmamahal ba kong mararamdaman. But when he also looked me in the eye, I found the answer. He smiled at me and my heart melted.