Doğanay Özenç, dışarıdan mükemmel görünen hayatını ailesinin çizdiği sınırlar içerisinde yaşayan popüler bir üniversite öğrencisiydi.
Pek sıradan olmayan ailesi ve babasının can dostu Berkant ile geçirdiği hayatı olması gerektiğinin dışına çıkmadan...
Bölüm Şarkısı: Salvatore - Lana Del Rey Often - The Weeknd Feel It - Michele Morrone
Playlist'e profilimden ulaşabilirsiniz. İyi okumalar dilerim. 🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•••
Yanıma hangi ceketi almam gerektiğini kara kara düşündüğüm o dakikalarda, bana yardımcı olması için aradığım Pera'nın da kararsızlık konusunda benden pek de bir farkı olmadığını öğrenmek durumunda kalmıştım.
Dudaklarımın arasından fırlayan oflamayla birlikte karşımdaki ceket yığınına arkamı dönerek, masamın üzerindeki hoparlöre aldığım telefonuma yöneldim. O sırada Pera'nın sesi odamda yankılandı.
"Tamam, seçenekleri eliyorum bak, tamam mı? İkinci, beşinci ve yedinciyi çok beğendim. Onların arasından en yakışanı bulalım,"
Bahsettiği ceketlere baktığımda zevklerimizin uyuştuğunu fark etmiştim. Benim de aklımda onlar kalmıştı ancak yaklaşık yirmi ceket arasından da bir şeyler seçmek çok zordu. Neyse ki Pera kurtarıcım olmuştu.
Sevinçle telefona yaklaşarak, "Tamam, hemen giyip sana fotoğrafları atıyorum!" diye resmen çığlık attım ve Pera da beni onayladıktan sonra telefonu kapattım.
Saat akşam yediyi biraz geçiyordu, Pusat'la sabah konuştuğumda çok uzağa gitmeyeceğimizi, sekizde hazır olmam gerektiğini söylemişti. Ben de uyandığımdan beri hazırlanmakla uğraşıyordum ve geriye bir tek elbiseme uygun bir ceket seçmek kalmıştı. Makyajım, saçım, kıyafetim bile hazırdı. Elbisenin üzerimde duruşunu gördüğüm an bayılacak gibi olmuştum. O kadar güzeldi ki...
Pera'ya söylediğim gibi onun seçtiği üç ceketi de giyerek ayrı ayrı fotoğraflarını çektim ve hepsini ona gönderdim. On dakikalık bir karar verme seansının sonunda ise benim en sevdiklerimden birini seçtik. Siyah bir blazer ceketti. Kalçamın biraz altında bitiyordu, elbisemle çok uyumlu durmuştu.
Mayıs ayının sonunda olabilirdik ancak akşamları hâlâ serin oluyordu ve yanıma ceket almazsam Pusat'ın beni doğduğuma pişman edeceğinden emindim.
Her şeyimin hazır olduğuna kanaat getirdiğimde anlık bir sıcak bastığı için ceketi çıkardım ve pencerenin yanındaki berjere kuruldum. Pusat beni almaya geleceğini söylemişti, bu yüzden o haber verene dek telefonumda biraz kafa dağıtmayı tercih ettim.
Eğer annemler evde olsaydı kendim gideceğim konusunda anlaşmıştık, beni Pusat'ın aldığını görürlerse sonrasında yaşanacak kaosu tahmin bile edemiyordum. Neyse ki hapis hayatından kurtulduğumuz gibi kendilerini tekrar çalışmaya vermişlerdi de bu sayede eve uğramak akıllarına gelmiyordu. Hâlâ piyasada olduklarını bütün rakiplerine duyurmak için bugün aptal bir davete katılmışlardı. Gece yarısından önce eve gelmeyeceklerinden emindim.
