Doğanay Özenç, dışarıdan mükemmel görünen hayatını ailesinin çizdiği sınırlar içerisinde yaşayan popüler bir üniversite öğrencisiydi.
Pek sıradan olmayan ailesi ve babasının can dostu Berkant ile geçirdiği hayatı olması gerektiğinin dışına çıkmadan...
Bölüm Şarkısı: I Was Never There - The Weeknd Earned It - The Weeknd
Oy sayıları okunma sayısına oranla çok az kalıyor, buna biraz dikkat ederseniz çok sevinirim o kadar uğraşıyorum ama aldığım oy 10 bile değil yani, böyle olunca yazasım da kaçıyor üzgünüm...
Lütfen biraz empati.
İyi okumalar dilerim🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•••
Akşam serinliğinin vurduğu omuzlarım hafifçe titrerken, Pusat'ın elini tutmuş, beni yönlendirmesine izin veriyordum. Adımları aceleci değildi, dışarıya güçlü olduğunu haykırıyordu. Bense onu durmak bilmeyen bir hayranlıkla izlemekten kendimi alamıyordum.
Nihayet otomatik kapılardan içeri geçtiğimizde, zemin katta bulunan bütün görevlilerin dikkatlerini Pusat'a verdiklerini fark etmiştim. Pusat göz göze geldiklerine bir baş selamı verirken adımlarım onu asansöre kadar takip etti.
Restorandan ayrılalı yarım saat olmuştu. Pusat gideceğimiz yer hakkında hiçbir şey söylemememiş olmasının yanı sıra, sorduğum sorular dışında benimle iletişimde de bulunmamıştı. Fazla... Odaklıydı?
Yarım saatin sonunda ise görkemli bir rezidansın otoparkından içeri giriyorduk. Anladığım kadarıyla Pusat'ın burada da bir evi vardı. Şehrin en lüks bölgelerinde, en lüks evlerde oturacak ya da onlara sahip olacak nasıl bir gelire sahipti, onu çözememiştim işte.
Asansörün kapıları üstümüze sessizce kapanıp, bizi içeride yalnız bıraktıklarında Pusat da 28. kata bastı. Ardından ciddi ifadesiyle bana baktı ve, "Arkanı dön." dedi. Bunu neden istediğini anlamasam da dediğini sorgulamadan yapmıştım.
Önce, boynumdan aşağı sarkan elbisenin parçasını kavradığını fark ettim ve istemsizce nefesimi tuttum. Sonrasında, hiç beklemediğim bir şey yaptı. Boynumdan o parçayı uzaklaştırarak, bana zarar gelmeyecek bir şekilde, bir hışımla elbiseden ayırdı. Ağzım açık bakakaldım.
Kıyafetimde hiçbir değişikliğe sebep olmasa da boynumdan aşağı sarkan uzun parça artık elbiseye ait değildi.
"Gözlerini kapat," diye, biraz daha yumuşak bir tonda konuştuğunda, kendime gelebilmiştim. Tuttuğum nefesi serbest bırakarak dediğini yaptım. Bu işin sonunun neye çıkacağını merak ediyordum.
Saniyeler sonrasında, elindeki saten kumaş parçasını gözlerimin üzerinde hissettim. Gözlerimi elbiseden yırttığı parçayla dikkatle bağladığında, asansörün kapılarının açılma sesi duyuldu. Parmakları, kolumdan aşağı bir yol çizerek elime kenetlendiğinde tüylerim diken diken olmuştu.
