ALTÜST (+18)

29. BÖLÜM

Bölüm Şarkısı:
Demons - Imagine Dragons

•••

     Birkaç defa zili çalmasına rağmen kimsenin açmayacak gibi göründüğü kapı, gerçi ağabeyi demek daha doğru olurdu, bir sabır çekerek yüzünü sıvazlamasına sebep oldu. Şimdiye kadar geri dönmüş olmasını beklemişti. Geri dönmesi gerekliydi. Öylece hayatından kaçıp sonsuza dek saklanamazdı.

Sen de yapmamış mıydın bunu? Neden ona kızıyorsun?

Kafasını iki yana sallayarak onu susturmaya çalıştı Pusat, aptal düşünceleriyle boğuşmanın sırası değildi. Kalan eşyalarını almak için Berkant'ın evine gelmişti ve işini bir an önce halledip sevgilisinin kollarına geri dönmek istiyordu.

Doğanay'ı düşünmesiyle dudaklarına yerleşen minik gülümsemeye şaşırsa da artık bu duruma alışmaya başladığını biliyordu. Doğanay sayesinde mutlu olmayı öğreniyordu. Otuz iki yıllık hayatında nihayet nefes aldığını hissedebiliyordu.

Aralarındaki yaş farkı bazı zamanlarda Pusat'ı rahatsız ediyordu. Doğanay'ın önünde yaşayacağı kocaman bir hayatı vardı, daha üniversiteden mezun bile olmamıştı. Pusat, ona herhangi bir konuda engel olmaktan öyle korkuyordu ki.

Yine de onun yanında hiç olmadığı kadar mutlu hissediyordu ve Doğanay'ın da aynı şeyleri hissettiğini bilmek içini rahatlatıyordu. Ona her konuda destek olacaktı. İstediği her şeyi onunla beraber yapacaktı. Tüm dünyayı ay parçasının önüne sermeye hazırdı. İstemesi yeterliydi.

Ağabeyinin ortalıkta olmadığına kesin bir şekilde emin olduğunda, yanına yedek anahtar almayı unuttuğu için kendisine küfretti. Aslında kapıyı açabilirdi ancak komşuların eve hırsız girdiğini düşünmesini istemiyordu. Bir de polisle uğraşamazdı.

Sinirli bir nefes eşliğinde tam tersi yönüne döndü ve ağır adımlarla arabasına doğru ilerlemeye başladı. Boşu boşuna buraya kadar geldiği gerçeğini görmezden gelmeye çalışıyordu, aksi takdirde normalden daha fazla sinirlenecekti.

Neyse ki bunu kendi kendine yapmasına gerek kalmadı.

Bugün şanslı gününde olmadığını, yan taraftaki evin kapısının açılıp da bahçeye yönelen adım seslerini işitmesiyle anlamıştı. Evden çıkan her kimse Pusat'ın orada olduğunu net bir şekilde görebiliyordu ancak Pusat arkası dönük olduğu için böyle bir avantaja sahip değildi.

Birkaç saniye sonrasında Doğanay'ın babasının sesini duydu.

"Bakın kimleri görüyorum,"

Bir yanı hiçbirini umursamadan yoluna devam etmesini söylüyordu. Diğer yanı ise adamın daha fazla konuşmasına katlanmadan ağzını yüzünü dağıtmasını.

Pusat ikisini de, şimdilik, susturarak yavaşça arkasını döndü. Uğur Özenç iki elini de pantolonunun ceplerine yerleştirmiş, sinir bozucu bir sırıtma eşliğinde Pusat'a bakıyordu. Hayır— Avını izliyordu.

"Buraya hangi yüzle geldiğini merak ettim açıkçası," diye yeniden konuştu Uğur. Amacı yalnızca kendisini kızdırmaktı, Pusat bunu adı kadar iyi biliyordu.