Co byś zrobił, gdyby widok słońca miał odebrać Ci wzrok? Wolałbyś nigdy nie stanąć w jego blasku, czy spojrzałbyś raz i zapamiętał jego obraz na zawsze?
Co byś zrobił, gdyby dotyk wody miał odebrać Ci ostatni oddech? Żył wiecznie spragniony, czy uto...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zara's POV
Zara siedziała w swoim pokoju, przyglądając się pobojowisku, które nieświadomie stworzyła kilkanaście godzin wcześniej. Bankiet dobiegł końca, ale przez cały czas jego trwania razem z Youngiem perfekcyjnie odgrywali swoje role. Nie udawali zakochanych. To Young wpatrywał się w nią jak w obrazek, podczas gdy ona wodziła zapatrzonego w nią księcia za nos.
Zuho zniknął zaraz po oficjalnej części wydarzenia i nie pojawił się na przyjęciu. Alaia też. Na tę myśl miała ochotę znów położyć się na środku zrujnowanego pokoju i rozpłynąć się, rozpaść na części, pozostawiając po sobie jedynie brudną maź.
Jej wzrok powędrował jednak do lustra w garderobie i zaskoczeniem musiała przyznać sama przed sobą... że wyglądała pięknie. Promieniała. Z jej twarzy zniknęła blizna, która nadawała jej tak surowego wyrazu. Makijaż podkreślał jej fiołkowe oczy, a suknia umięśnione ciało. Poza tym niezliczona liczba wiadomości od Arwyna z prośbą o natychmiastowe spotkanie świadczyła o tym, że ich plan poskutkował. Ojciec uwierzył w tę mistyfikację. A przynajmniej takie sprawiał wrażenie. Nie chciała jeszcze świętować, bo obecnie nie potrafiłaby już niczego wziąć za pewnik. Wszystko zmieniało się szybko niczym w kalejdoskopie, mieszając się w jeden wielki chaos.
Po bankiecie Young chciał ją zabrać do swojego freedomskiego domu, ale w swoich intrygach zapomnieli o jednym dość istotnym szczególe.
Jak wściekły po tej szopce będzie stary Kim.
Wezwał syna do siebie krótką i niezwykle oschłą wiadomością przekazaną przez strażnika, ale młody książę zdawał się tym w ogóle nie przejmować. Opuszczając Gwiezdny Pałac, pocałował Zarę w policzek na pożegnanie, a ona dotąd czuła jego chłodny, kojący dotyk na swojej skórze.
Young...
Jej myśli przerwało nagłe walenie do drzwi, któremu towarzyszyło wściekłe szarpanie za klamkę. Po chwili usłyszała głośny trzask. Metal i drewno musiały ustąpić pod czyjąś Mocą, a może siłą, z jaką napierał na drzwi. Sekundę później do pokoju wpadł Zuho, dysząc wściekle i mierząc ją pełnym furii spojrzeniem.
− Gdzie twoja blizna? − warknął bełkotliwie. Poczuła od czarodzieja ostrą woń alkoholu, chociaż jego wzrok wydawał się niezmącony. Odpowiedziała mu równie lodowatym spojrzeniem, nie poruszając się z miejsca. − Gdzie twoja blizna, co?! − powtórzył głośniej, zbliżając się w jej stronę. Nadepnął na stos zniszczonych rzeczy i zaskoczony, zdając sobie dopiero sprawę z wyglądu mieszkania Zary, rozejrzał się z przerażeniem wokoło. − Co tu się stało? − zapytał nieco spokojniej.
− Wyjdź stąd, jesteś pijany − odparła szorstko Zara, podnosząc się i kierując w stronę garderoby.
− Tak mnie teraz będziesz traktować? Właśnie tak? − parsknął chłopak, podążając tuż za nią i prawie przewracając się o kłębowisko rzeczy na podłodze.
