Amber Tomris - Gerçek aile

BÖLÜM 9

🌸🌸 Satır arası yorum yapmayı unutmayın:) 🌸🌸

ღKeyifli okumalarღ

"Amberr!" Diye seslendi Alparslan. Ev yoluna giren kardeşine doğru hızla sürdü atını.

"Beyaz atlı prensim." Dedi Amber muzip bir sesle. Alparslan gülüp kardeşinin yanağından makas aldı.

"Yemekte biyolojik abilerin, ikizin ve kardeşin olacakmış." Diyerek ağzının içinde homurdandı Alparslan.

Amber'in tek abisi oydu.

Omuz silkti Amber. Kim ona nasıl davranırsa o da öyle davranacaktı. Herhangi birini abisi olarak kabul edebilirdi ama hiç kimse Alparslan'ın yerini alamazdı. Kat kat fazla gelirdi onlara Alparslan'ın yeri.

Yeri geldiğinde ona baba şefkati ile yaklaşan doğduğundan beri korkmadan onun için sorumluluk alan bu adamın yerini kimse alamazdı.

"Bu konuyu hiç konuşmadık. Onlar biyolojik olarak abim, ikizim veya küçük kardeşim olabilir ama senin yerin abiden öte bunu biliyorsun." Dedi ciddi ama yumuşacık bir sesle. Alparslan bildiği gerçeği Amber'in ağzından yeniden duyunca bir nebze olsun rahatlamıştı.

Kardeşini kaybetmekten korkuyordu. Belki saçmaydı ama korkuyordu işte.

"Biliyorum. Vazgeçilmez biriyim." Diyerek burnunu havaya dikti Alparslan. Egosu tavandı. Amber onu ne zaman övse kendini bulutların üzerinde hissediyordu.

Kız kardeş bambaşkaydı gerçekten. Huzurdu. Mutluluktu.

Amber ağabeyinin bu haline güldü. Hemen ardından ciddiyete geri döndüler eve varmadan konuşmayı bitirmelilerdi.

"Onlardan birine abi diyebilirsin. Hepsine diyeceksin. Sadece olmayacağını bilsem bile kendini ezdirme Amber. Ne kadar muhabbetimiz hiç olmasa da Defne'yi hastanede iki kez gördük, Oğuz bey ile iletişimini izledim demek isterim ama aralarında konuşma dahi geçmedi. Pek abi-kardeş ilişkileri var gibi değildi. Buradan bir şey çıkacak gibi hissediyorum umarım yanılırım. Yine de unutma sen Amber Tomris Karahan'sın. Fatih Karahan'ın kızı, Alparlan Karahan'ın kardeşi, Albay Turan Karahan ve Zeynep Karahan'ın torunusun. Ayrıca sen Tomris'sin. Biz hep önünde, arkanda, sağında, solunda olucaz. Kimse kelebek kızımı üzemez izin vermem, vermeyiz. Yine de onlara şans vereceksin. Yalnız hissetme sakın bir telefon uzağındayız hatta daha yakınındayız." Diye de ekledi.

"Başımı derde sokarsam hâlâ seni arayacağım benden kaçışın yok Alparslan Beycim." Dedi eylenerek. Alparslan güldü. Kardeşinin oyununa uyum sağladı.

"İllegal suç işleyen müvekkil savunmuyorum Amber hanım." Amber ağabeyinin sözleri üzerine sesli bir şekilde güldü. Çiftlik görünmeye başladığında ikisi de aynı anda hızlandılar. Büyük bir ihtişamla çiftliğe girip manejde uzun süre at binip eğlendi ikili. 

Eğlencelerini bölen babaannelerinin sesiydi. 

"Amber! Alparslan!" diye seslendi Zeynep hanım mutfak penceresinden. Babaannelerini duyan ikili durdu. Torunlarının onu duyduğunu gören Zeynep hanım eli ile gelin işareti yaptı aynı zamanda sözlerine devam etti. 

"Hadi yemeğe az kaldı." dediğinde İkili başıyla onayladı. Onları terastan sessizce izliyordu Karaman erkekleri. Kıskançlıkları öfkeye dönüşmüştü. 

Amber ve Alparslan'ın iki farklı Ahıra gidişini izlediler. Dakikalar sonra ikisininde aynı zamanlama ile bir araya gelişlerini, Alparslan'ın alışkanlıkla her zaman yaptığı gibi Amber'i kolunun altına alıp saçlarını öpüşünü izlediler. Her biri Alparslan'ın yerinde kendini hayal etti.