Amber Tomris - Gerçek aile

Bölüm 16

!BÖLÜM TAMAMEN YENİDEN YAZILMIŞTIR!

🌸🌸 Satır arası yorum yapmayı unutmayın:)  satır arası yorum olmazsa kahrından ölürmüşüümm🤕🌸🌸

ღKeyifli okumalar

Sonraki bölümde Amber'in küçüklüğünden bir bölüm mu yazsam? Baba kek Fatih, minnak abi Alparslan okuruz belki?

Amber Tomris Karahan

"Emin misin Amber? Babacım biliyorsun seni istediğin an alırım yanıma. Tek sözün yeterli benim için." Gülümseyip başımı iki yana salladım. Ulaş ile olan atışmamın diğerleri ile ilgisi yoktu. Gidersem herkesi cezalandırmış olacaktım. Buna gerek yoktu. 

"Gerçekten gerek yok. Ulaş garip bir tip. Üstesinden gelemeyeceğim bir şey değil. Hem gelirsem buradaki herkesi cezalandırmış olurum. Buna gerek yok ki." Ne dersem diyeyim içi tamamen rahat olmayacaktı ama yine de bir şey demedi. 

"Sen nasıl istersen babacım." genişçe Gülümsedim. Ailemin kararlarımda beni desteklemesi kadar hoşuma giden çok az şey vardı. 

"Balkonu olan odayı benim için sen kap baba olur mu?" gülerek babama Atlas ağabeyim ve benim için alacakları evde balkonu olan odayı neden benim için kapması gerektiğine ikna etmek için uğraşmıştım bir süre. 

"Güzelim balkonu olan ev yok ki. Olsa tartışmasız oda senin ama Karahanların oturduğu muhitte hep iki katlı terası olan evler var. İki tane ev seçti Atlas. Bu gün ikisini de gezip karar verecek." Atlas ağabeyimin en güzel evi seçeceği konusunda şüphem yoktu. Zevkli adamdı. Benim ağabeyim sonuçta tabi zevkli olacak. 

"O zaman  Atlas abim evi seçince fotoğrafları atın bende bakayım. Ona göre odama eşya bakarım." Babam başını salladı. 

"Bu sefer nasıl bir şey var aklında?" Babamın kızını bu kadar iyi tanımasına hayrandım. Güldüm. Pinterestte beğendiğim yatak odası dizaynlarından birini yapacaktım. 

"Açıkçası evdeki masamın aynısından oraya da alıcam masamı seviyorum ama bu sefer yatağımı yere sıfır alıcam." Kısa bir es verip babamın aklımdaki şeyleri hayal etmesine zaman tanıdım. Kafamda güzel bir taslak vardı ve güzel olacağına şüphem yoktu. "Dolap olarak daha değişik bir fikrim var eğer odaya uyacak olursa onun için bir ustayla konuşmamız gerekir. Sana fotoğrafını atarım." 

"At bakalım aklındakini tam anlamadım ama sen seçtiysen güzeldir." Öylece kabullenerek omuz silken babama öylece baktım. Vallahi çok seviyorum.

"Yalnız Fatih beyciğim siz böyle güzel konuşursanız işimiz çok zor." işleri hep yokuşa sürüyordu.

Nerede Hak?

Nerede Hukuk? 

Adalet mi bu?

"Neyi zora soktum?" meraklı haline gülmek istesem de kendime engel oldum. 

"Sen böyle beni şımartıyorsun hep ya. Benim ilk aşkım sensin. Şimdi ben nasıl bulucam senin kadar mükemmel birini? Nasıl evle-" Dememe kalmadan üç gür sesle susmak zorunda kalmıştım. 

"AMBER!"

"AMBER!"

"AMBER!" 

Sırıttım. Hepsini aynı anda kızdırabiliyordum. Ve bu çok ok eğlenceliydi. 

"Ama şimdi ben evle-" Bu sefer daha uzun bir şekilde üçü birden adımı seslendiğimde küskünce dudak büzdüm. 

"Konuşmayın benimle. Babaanneme şikayet edeyim sizi de görün." Tam telefonu kapatacakken içim el vermedi.  "Öptüm sizi, dikkat edin kendinize. Size küstüğümü unutmayın." diyerek aramayı kapatıverdim bir anda. Ardından kendi kendime kıkırdadım. Arkamı dönünce gördüğüm yüzle duraksadım.