Amber Tomris - Gerçek aile

Bölüm 19

Amber Tomris Karahan

"Ya ne alaka ne alaka!" Sucuklu tostun içine turşu ne alakaydı ne kardeşim.

"Sence tek sorun o mu bebeğim?" Atlas abim kendi tostunu açıp tam ortada duran yuvarlak dilim domatesi gösterdi.

Domatesin tam ortada olmasını ve tek dilim olmasını görmezden gelebilirim.

Ekmeğin içinde turşu-sucuk-turşu şeklinde yapılmış dizilimi de görmezden gelebilirim.

Ama domatesin pişmemiş olmasını kabul edemiyorum...

"Tost makinesini kapatıp domatesi pişirmek ne kadar zor olabilir ki?" Atlas abim ekmeği kapatıp bir ısırık alıp bir kaç saniye çiğnedi sonra tadından memnun kalkmış olsa ki bana da tostumu işaret etti.

"Ne kadar zor bilmiyorum ama o kadar açım ki hiç sorun değil. Sende ye tadı yenmeyecek gibi değil." Alparslan abim ikinci tostunu da gömerken bize yandan bir bakış attı.

"Sizde bitirin elinizdekileri sonra kalkarız." Maşallah aslanıma, maşallah kaplanıma. O nasıl bir alım hacmi arkadaş. İki yarım tostu beş dakikada bitirmiş.

•••

"Abiiii." Elimdeki koliyi vestiyerin üzerine bırakıp üst katın merdivenlerini üçer beşer çıktım.

"Ya abiii!" Tam odalara dalacakken arkamda açılan kapı ile gülümsedim.

"Abim." Dedi çıktığı odanın kapısını aralık bırakıp beni kolları arasına alırken. Hızlıca kaçmaya çalıştım ama sıkı sıkıya tuttup bırakmadı.

"Sarılma sarılma! Leş gibi ter kokuyorum abi!" Boynunu öptüğünde kızgın bakışlar attım.

"Adın gibi ambersin sen güzelim. Ne kötü kokması?" He he aynen ondan bakışları atarken kaşlarımı çattım.

"Önemli bir sorunumuz var!" Dedim dehşete düşmüş bir ifadeyle ama yememişti. Yemez tabi kimi kandırıyorsun Amber karşında Alparslan Karahan var yani.

"Bence dürüm çiğköfte ile halledilebilecek bir sorun?" Soru sorar gibi konuşuyordu ama aslında sormuyordu.

"Bol ekşili, bol turşulu, büyük boy ayran." Konuşurken sulanan ağzımla iki kere yutkunmuştum.

"Çok mu acıkmış benim Kelebek kızım." Gülerek cebinden telefonu çıkarıp sipariş verirken ben parlayan gözlerle onu izliyordum.

Kelebek kızım diyip sevmiyormuydu beni, eriyip kalıyordum böyle.

"Siparişler tamam. Koliler bitti mi?" Belimden tutup beni kucağına aldığında bacaklarımı beline doladım.

"Koliler bitti kitap kolileri aşağı bıraktım kitaplıklar gelince aşağıdaki bir köşeye kurucaz."

"O zaman yapacak bir iş kalmadı?" Gözleriyle benden onay beklerken başımı aşağı yukarı salladım.

"Hayatımın en aksiyonlu iki günüydü abi." Bu sefer yüzümdeki dehşete düşmüş ifade sahiciydi. Mardin'den gelince direkt havaalanında abim beni karşılamış ve eve gelmiştik. İki gündür Atlas abimle olan evimizi yerleştirmekle uğraşıyorduk.