008: New Home

298 15 24
                                    

OLIVIA FAYE ELEAZAR

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

OLIVIA FAYE ELEAZAR

Standing before me was a massive mansion with columns similar to those you'd imagine in Greek mythologies. The yard was filled with neatly shaped bushes lined up in a maze-like formation. Alam kong maze-like formation dahil I am not talking about tall shrubs but the mini ones.

In the middle of the driveway stood a circular fountain with flowering vines neatly crawling across its base.

This place can be a perfect setting for a fantasy movie filled with princesses and balls. You could imagine a carriage gliding across this driveway.

After calming down, we immediately drove home. Kasama ko si Sir Larry—soon, I'll get used to calling him Dad—habang kasama naman ni Kuya Lance sa kaniyang sasakyan ang girlfriend niya.

Nang bumaba sa sasakyan ay agad na napatingin sa akin si Kuya Lance. He suddenly snapped as if he realized something and immediately told me what it was.

"You have nothing." Ouch. Why did that come off as hurtful? But true, I have nothing because all I had was left in Hale's place. Ang nadala ko lang isang wallet na may lamang tatlong libo at mga ID. May cellphone sana ako kaso itinapon ni Trevor kaya wala na, ito na lang talaga.

I am so stupid for letting Hale do everything. Now, I couldn't stand on my own feet. I could, however, with all the things happening in my life right now, it would take time before I could regain the strength I had before. Nagawa ko namang tumayo sa sarili kong paa noong namatay ang kinalakihan kong ina at iniwan ako ng kinilala kong ama.

Ngayon nauunawaan ko na kung bakit madali lang para sa kaniya na iwan ako noon, hindi naman pala siya ang tunay kong ama.

Malaki pa rin ang pasasalamat ko sa kanila dahil pilit nilang naigapang ang aking pag-aaral.

"Ouch, Kuya, ouch," madramang sabi ko sabay hawak sa aking dibdib upang magpanggap na nasasaktan at natawa naman ito sa akin.

"Let's go inside. You should check your room to see if you want to change anything," he suggested with an affectionate smile.

Napaiwas ako ng tingin dahil sa hiya pero inabot nito ang aking kamay at pinisil iyon.

"After twenty-four years, you are finally home. I asked the maids to clean your supposed room the moment I met you because I know you are our Leirin. I did not need that test, but Trevor's stubborn, so I did to get you from him," mahabang sabi nito.

Ramdam ko ang pamumula ng aking pisngi kaya naman kinagat ko ang aking pang-ibabang labi. Nakatingin lamang sa amin ang aming ama. Hindi ko mawari kung ano ang iniisip niya pero nang ngitian ko ito ay agad niya naman iyong ibinalik.

Napahugot na lamang ako ng malalim na hininga.

Nagpaalam si Sir Larry sa amin na may gagawin lang siya. Kapag tinitingnan ko ito ay para bang may pag-aalangan sa kaniyang mga mata. Siguro pareho lang kaming nabibigla sa mga nangyayari kaya pareho kaming may reservations.

The Wicked and the DamnedHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin