022: Intentions

177 12 38
                                    

TREVOR JAKE ALVERDE

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

TREVOR JAKE ALVERDE

You almost cannot see what's beyond the trees, for it was covered in what seemed like an infinite darkness.

The lights of my car blinked as I pressed the car key. Agad kong binuksan iyon para sumakay subalit hindi pa man nakakahakbang ay may naramdaman na akong presensya sa aking likuran.

"Where are you off to?" Terrence asked. Lumingon ako sa kaniyang direksyon at kasabay noon ay ang pag-ihip ng malamig na hangin. Ang coat na kanina lang ay suot niya para sa isang pormal na pagpupulong ay nakasabit na lamang sa kaniyang balikat.

"Pattersons," I quietly replied. The sound of rustling trees almost trampled my voice.

Terrence chuckled before he walked to his car.

"Bring something nice. A girl like her would love something like that," he commented before he rode his car to leave me alone. Para namang kayang pakalmahin ng 'something nice' ang init ng ulo ni Lance sa akin.

Umiiling akong sumakay sa aking sasakyan.

The way Dennis and Jeric called me out somehow brought back my reasoning. Tama naman sila, walang kinalaman si Leirin sa ginawang pagtrato ni Lance at Sir Larry kay Lyrie. Hindi siya ang dapat magdusa sa bagay na wala siyang ideya kung paano nangyari.

I shouldn't have thought about making her fail because it was equivalent to betraying her. Muntik pa siyang mapahamak dahil lang sa akin.

I looked at the quiet surroundings to check if anyone was watching me. Sinuyod kong mabuti ang paligid before I threw the grapnel on her balcony. Mabilis akong umakyat, and I retrieved the cables before I knocked.

Patay ang ilaw sa kwarto ni Leirin, ang tanging liwanag na makikita mo ay ang liwanag na nagmumula sa kaniyang laptop. Ano naman kaya ang ginagawa niya? I knocked for the second time and that's when she noticed I was there. She stood up to turn her lights on before she happily walked in my direction.

"Hi!" Isang masayang ngiti ang nakaguhit sa kaniyang labi matapos niyang buksan ang balkonahe. Her cleavage was a bit exposed with the nightgown she was wearing. Bahagyang nanuyo ang aking labi dahil kitang-kita ang mala-orasang hugis ng kaniyang katawan.

I did not come here for that. Bakit naman iyon ang unang napansin ko?

"What brought you here?" she sweetly asked, leading me inside.

"I would like to apologize," mahinang sabi ko. Leirin stopped from walking back to her bed, looked back at me, and tilted her head to the side. Her eyes were screaming in confusion. "For last night. I wasn't paying attention kaya naman napahamak iyong isang Feather," pagpapatuloy ko.

"It happens, and you don't need to be sorry about it. Hindi naman tayo palaging okay at naka-focus," malambing at nakangiting sagot nito.

Sa kaniyang ngiti at sa kinang ng kaniyang mata ay mararamdaman mo ang sinseridad sa kaniyang sinabi. "Ang mahalaga ay natapos natin ang misyon," she continued.

The Wicked and the DamnedWhere stories live. Discover now