019: The Meeting

182 14 37
                                    

LEIRIN ANDREA PATTERSON

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

LEIRIN ANDREA PATTERSON

"Dennis rigged the system so Lance would be assigned to an overnight mission. After he leaves, I will pick you up. Wear something comfortable. Don't wear heels, so it will be easier to escape if something happens. I will stay in the car to watch over and to ensure I wasn't on their radar," mahabang paglalahad ni Trevor na siyang yumanig sa aking sistema.

Kahit isang salita ay parang wala akong naintindihan. Focus, Leirin!

We are currently in my room. Bukas na ang nakatakdang araw para sa pagtatagpo namin ng misteryosong babae kaya naman inilalahad na ni Trevor ang kaniyang ginawa at mga balak gawin. He sneaked in again just to inform me of his plans. Pwede namang tawag na lang, bakit kailangan pang pumunta?

I sighed before looking at him. I tried to analyze whatever he said.

"Hindi ba mapapataas ang kilay ni Kuya Lance sa pag-assign ng misyon? He's a Patterson, and he knows the system. He will probably figure it out if there is something wrong with it," I replied.

"He would be too busy to even think about it," he said with a grin.

"Are you sure that this is going to work?" I worriedly questioned, to which he replied with a slow nod.

Iniwasan ko ang kaniyang tingin at agad akong humugot ng malalim na hininga para muling buuin ang aking loob. Kaya ko 'to. Kakayanin namin ito.

"Do you want to push this through?"

Muling napunta sa kaniya ang aking tingin. I started fiddling my fingers as I slowly moved my gaze away to look somewhere else as doubt and anxiety slowly built up in my chest.

Am I sure about this? I am feeling kind of guilty that I wouldn't be following Kuya Lance's wish. Natatakot din ako na baka hindi ko maitatago nang mabuti ang gagawin ko. Hindi ko pa naman alam kung paano siya magrereact sa sandaling malaman niya.

But I badly wanted to meet her.

Pinilit kong lunukin ang takot at pangamba dahil wala namang mangyayari kung magiging urong-sulong ako pagdating dito.

"Yes, we will do this, Trevor," I answered with conviction.

Muli itong tumango at tumitig sa akin. He, then, opened his mouth only to shut it again. I tilted my head with a question drawn on my face pero nag-iwas lamang ito ng tingin.

"Uuwi na ako," pagpapaalam nito bago siya naglakad papunta sa balkonahe.

"Okay, ingat," simpleng tugon ko naman sabay kaway sa kaniya.

I do not have the right to stop him from going. Para sa kaniya ay isa lang naman akong misyon, isang uri ng responsibilidad na pwede niyang iwan dahil ligtas naman ako dito sa aming mansyon.

Trevor stopped midway before he walked back to me. Isang pitik sa aking noo ang kaniyang pinakawalan bago niya itinupi ang kaniyang braso sa dibdib. Nakakunot ang noo nito at tila ba naiinis.

The Wicked and the DamnedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon