GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

28'♥️

Yavaşça Çağan'a doğru döndüğümde gözlerinde öyle büyük bir istek ve tutku görmüştüm ki yaşadığımız her şeyi o an unutmak istemiştim.

Kalbim deli gibi atıyordu. Bana bağırması ve sürekli bulunduğum ortamı terk etmesinin bir sebebi olduğunu biliyordum. Korkaklığından değildi, beni korumak istiyor ama bunu kendi dilinde yapamıyordu. Eğer kendi yönüne göre yaparsa ondan uzaklaşacağımı biliyordu.

Elimi yanağına yerleştirip gözlerinin içine sessizce bakmaya devam ettim. Öyle masum ve öyle savunmasız görünüyordu ki...

Uzaktan biri herkese aslan kesilen ve gören herkesin titrediği adam küçücük kızın karşısında kedi gibi olduğunu görse hayrete düşerdi.

Yüzüme doğru biraz daha eğilip izin vermemi bekliyordu. Nefesi dudaklarıma değdiği anda gözlerimi kapattım.

"Her şey bittiğinde gidecek bir adamla yatamam Çağan."

Söylerken ne kadar utandığımı bir tek ben biliyordum. Elleri belime daha çok sarılmış ve hırıltılı sesiyle cevap vermişti.

"Gitmem, karım olursun. Sen yeter ki iste."

"Olmaz." diyerek ondan uzaklaşmak istediğimde izin vermemiş aksine beni daha çok kendine çekmişti.

"Sen benim olmak istiyor musun Bahar?"

Sesinde tutkudan sonra ciddiyet vardı. Onun olmak için ne kadar çabalamıştım ben. Şimdi fırsatım vardı ama ilk fırsatta bana arkasını dönmesinden korkuyordum.

"Bugün yaptıkların-"

İşaret parmağını dudağıma bastırarak sözümü kesmişti.

"Bugün olanları unutalım. Sen o piçe sarılmadın bende onu öldürmeye kalkmadım."

Dudağımda ki parmağı usulca çenemde boynuma doğru kaymış ve parmağını eli haline getirerek bacaklarıma, ardından kalçama geçmişti.

"Benim ol, benim ol ki bir daha kimse sana dokunmaya cesaret edemesin."

Kapattığım gözlerimi açıp yüzüne baktığımda gözleri kapalı sarhoş gibi davranıyordu. Benden izin bekliyordu ve izin verdiğimde istediğini yapabilecekti.

Eğer ona bu izini verirsem....

"Olmaz." diyerek onu kendimden hafifçe iterek ellerinden kurtuldum.

Yapamazdım, kendimi tamamen ona mahkum edemezdim. Her kafası estiğinde ve bana her öfkelendiğinde arkasını dönüyordu.

Gözlerini yavaşça açıp bana baktığında onu reddettiğim için öfke değil tam aksine tebessüm vardı.

"Tamam o zaman sabrederim."

Kaşlarımı çattım.

"Ne için?"

"Bana güvenmen ve benim olman için."

Bakışlarımı kaçırarak yatağa baktım.

"Ben uyumak istiyorum."

"Olur uyuyalım."

"Ne?"

"Ne? Ne? Seni yalnız uyutacağımı mı düşünüyorsun?"

"Çağan-"

"Deneyecektik unuttun mu?"

Usulca nefesimi bırakıp şakaklarımı tuttum. Başım o kadar ağrıyordu ki tartışamıyordum. Gerçi artık onunla tartışmıyordum.

"Başın mı ağrıyor?" dedi kaşlarını çatarak.

"Evet biraz."

"İlaç getireyim."