GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

76'💔

Annem Çağan'ın sesini duyduğu için kendini kımıldatmamıştı. Salonun kapısında kalakalmıştık.

"Buyrun ayakta kalmayın."

Yengem sonunda bizi içeri davet ettiğinde Çağan elimi bırakmadan salona girmiş ve beni de peşinden götürmüştü. Ortamın gerginliği nefesimi tutmama sebep olsa da düzelmesi gerekiyordu.

Erhan ağabeyim ellerimize bakarak gelişimizi bütün öfkesiyle izlerken Burak yerine oturmuş ve annemi izliyordu.

Annemin yüzünü görebilmek için salona tam girdiğimde yüzümüze bile bakmamıştı. Çağan'ın burada olmasından mıydı yoksa gerçekten burda olmamı istememesinden mi?

Bakışlarımı Çağan'a çevirdim. Ne yapacağımı bilmiyordum ve korkuyordum. Çağan ise çehresinde ki ciddiyeti bozmadan elimi bırakmış ve annemin elini öpmem için kaş göz yapmıştı.

Derin bir nefes alıp yeniden anneme döndüm.

"Anneciğim..." diyerek anneme yaklaşıp elini tutmam istediğimde diğer eliyle uzaklaşmamı işaret etmişti.

Anında gözlerim dolmuştu. Annem bana karşı ilk defa bu kadar katıydı. Boğazımda oluşan düğümle birlikte Burak'a baktım.

Bakışlarını yere çevirmiş sektirdiği dizine bakıyordu.

"Şirin hanım buraya gelmemizin sebebi kırdığımız kalplerden af dilemek. Bu şekilde yaparsanız işimizi zorlaştırmış olursunuz."

Çağan'ın yumuşak ses tonuna karşı annem öfkeli bir yüzle dönmüş ve ona sinirle bakmıştı.

"Ben yalnızca Bahar'ın geleceğini düşünerek kabul etmiştim. Eğer ki senin geleceğini bilseydim kesinlikle kabul etmezdim."

"Benim geleceğimi tahmin etmeniz zor olmamalıydı. Çünkü kızınız neredeyse bende orada olurum."

Ortamın atmosferi daha da gerilirken Erhan ağabeyim araya girmişti.

"Olan oldu artık buyrun oturun."

Onu bu kadar katı ve çatık kaşlı görmek beni çok üzüyordu ama onlar da kendilerince haklılardı. Erhan ağabeyimin sözüyle tekli koltuklara oturmuştuk. Sağımızda ağabeylerim solumuzda ise annem vardı.

Ağabeylerime baktığım zaman yüreğim ağrıyordu. Aralarında Kutlu'yu görememek canımı çok yakıyordu. Dolu dolu bekleyen gözlerimi kırpıp göz yaşlarımı silerek derin bir nefes aldım.

"Anne." dedim sakinliğimi korumaya çalışarak ciddi bir tınıda.

Annem bakışlarını bir saniye bile bana çevirmiyordu. Yüzü asık ve bulunduğu durumdan fazlasıyla rahatsızdı.

"Biliyorum seni çok kırdım ve sana asla haketmediğin bir acı verdim. Ama buraya bunları telafi etmek için geldim. Lütfen yüzüme bak ve benimle konuş."

"Bakılacak yüz mü bıraktın bende Bahar?" diyerek bir anda bana dönmüş ve bir kaç saniye gözlerime bakıp yeniden Çağan'a dönmüştü.

"Şuna bak, bu adam yüzünden yaşamadığın şey kalmadı. Şu an bu durumda olmamızın sebebi bile yanında ki adamken sen kalkmış onunla gelmişsin."

Başımı iki yana sallayarak oturduğum yerden kalkıp annemin önüne iki dizimin üzerime oturdum. Yaptığım hareketle annemin bakışları sağa çevrilmişti. Yüzüme bakmak istemiyordu.

"Anne yapma böyle, önce beni dinle sonra istersen yüzüme tükür."

Sesim titremeye başlamıştı.

"Tükürmem gerekiyor zaten."

Söylediği söz kalbime bir ok misali saplanırken kendimi sıkıp sözlerime devam ettim.