GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

72'🩸

Ablam tam da söylediği gibi on dakika sonra kapıda bitmişti. Hızlıca kapıya gidip açtım, beni görünce yüzünde güller açmıştı.

"Hoşgeldin abla." diyerek geri çekildiğimde eve girip beni boydan süzmüştü.

"Hoş buldum, hoş buldum..."

Sözlerinde ki imayı fazla takmamaya çalışarak kapıyı kapattığımda ablamın yüzünde bir ciddiyet oluşmuş ve eve bir bakış atmıştı. Bu bakıştan neler yaşadığımızı hayal ettiğini anlamıştım.

Ciddiyetini korumaya çalışıyordu ama hayal ettiği şeylerin onu üzdüğünü görebiliyordum. Daha fazla üzülmesini istemediğim için önünden yürümeye başladım.

"İstersen mutfağa geçelim abla."

"Olur." diyerek arkamdan gelip mutfağa girmişti.

O gelmeden önce iki kupa kahve hazırlamıştım. Taş tezgahın önünde ki uzun sandalyelerden birine oturduğunda karşısına geçtim.

"Bu eve uzun zamandır gelmiyordum. Kendimi biraz garip hissettim."

"Bende öyle hissetmiştim ama sonradan geçiyor. Fazla düşünmemeye çalış."

Ablam bakışlarını mutfakta gezdirirken konuşmaya devam etti.

"Neden bu ev?"

Omuz silktim.

"Bu evde kaçırıldım ve bir sene ölü gösterildim. Çağan burada hayatının en cehennem dönemini yaşadı ve o cehennemi benimle cennete çevirmek istedi."

"İlk önce Kutlu ile yaşadığın eve götürüp sana eziyet etti sonra da buraya getirip kendi cehennemini cennete mi çevirmeye çalışıyor? Tuhaf..."

Gülümsedim.

"Enişteme benziyor."

Sözümde ki imayı anlar anlamaz gülmüş ve kahvesinden bir yudum almıştı.

"İkisi de melek değil bunu ikimizde biliyoruz Bahar."

Başımı sallayarak elimde ki kupayla oynamaya devam ettim.

"Seninde söylediğin gibi Çağan'ın Koray'dan farkı yok. Eğer ikisi birbirine karşı savaş açarsa ki açmaya başladılar bile. Bu sadece onları değil düşmanlarını da etkileyecek. Çağan ve Koray birbirlerini yerken düşmanları bunları fırsat bilip ikisini de indirmeye çalışacaklar."

"Abla biliyorsun ki benim onların işleri hakkında fazla bir bilgim yok. O yüzden kim düşman kim değil bilmiyorum. Tek istediğim şey bu savaşın olmaması."

Sıkıntılı bir nefes verip sözlerime devam ettim.

"Çünkü bunun sonu iyi bitmeyecek. Onların savaşları bizim de düşman olmamıza sebep olacak ve ben bunu istemiyorum. Ailem bana sırtını döndü sende dön istemiyorum."

Ablam gülümseyerek elimi tutmuş ve tüm samimiyetiyle cevap vermişti.

"Çağan'a bir şey olursa sen bana, Koray'a bir şey olursa ben sana düşman olacağım ve bunu bende istemiyorum o yüzden onları durduracağız."

Ellerimize bakarken aklıma gelen ilk soruyu sordum.

"Eniştem ne düşünüyor?"

"O fazla umursamadı ama çok öfkelendi. Çağan'dan bir adım bekliyor."

"Çağan o adımı atmaya hazır." dedim moralsiz bir tonda.

"O zaman onu durduracağız."

"Nasıl? Abla gerçekten çok katıydı. Sanki işine parmağımı değdirsem ortalığı kar kıyamet edecek gibiydi."