GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

38'🩸

Ablam beni gördüğü anda donup kalmıştı. Gözlerimin önünde rengi solmuş ve olduğu yere çivi gibi çakılmıştı.

Kutlu hemen arkamda ablamın tepkisinden zevk alarak sırıtırken bakışlarımı Koray Şan'a çevirdim. İlk defa bu kadar şaşırdığını ve şoka girdiğini görmüştüm.

Her şeyi bilen ve haberi olmadan kuş uçurtmayan adam ilk defa yanılmıştı ve bu onu fazlasıyla şoka uğratmıştı.

"Konuşmayacak mısınız?" dedim ciddiyetimi koruyarak.

Ciddi olmam gerekiyordu, Kutlu bana bunu öğretmişti. Artık ailemiz ve sevdiklerimiz zaafımız olmayacaktı.

Ablam geriye doğru sendelendiğinde Koray Şan kolundan yakalayıp düşmesine engel olmuştu.

"Sorması ayıp benim mezarlık nerede?"

Kutlu sıkılmış bir sesle kendi mezarlığını sorduğunda bakışlarımı ona çevirdim. Kaşlarını kaldırıp yüzümde ki ifadeyi düzeltmem için gözleriyle konuşmuştu.

Hafif boğazımı temizleyerek yeniden ablama döndüm. Eşinin desteğiyle ayakta duruyordu.

"Sen... Siz... Nasıl..."

Sesi o kadar kısık çıkmıştı ki zar zor duyabilmiştik. Bakışlarımı mezarlığıma çevirdim. Tam bir sene önce bugün bu mezarlığın içerisine girmekten kıl payı kurtulmuştum.

"Biz nasıl..." diyerek mezarımın taşına parmaklarımı dokundurdum.

"Tabi ki kolay olmadı-"

"B-Ben gitmek istiyorum. Hayal görüyorum, Koray gitmek istiyorum..."

Ablam sözümü yarıda keserek zar zor cümle kurmaya çalışmıştı. Eşi bakışlarını ablama çevirip daha da kötü olduğunu fark etmiş ve ince bedenini sararak tek bir kelime etmeden ablamı usul usul yürütmeye başlamıştı.

Yanımızdan geçip bizi arkalarında bıraktıkları anda kendimden emin bir şekilde onlara dönmeden seslendim.

"İnan bana hayal görmüyorsun abla, ama hayal olması için dua edeceksin..."

Duyduklarına adım kadar emindim. Gittiklerinden emin olduktan hemen sonra Kutlu'ya döndüm. Gururla başını sallayıp kollarıma dokundu.

"Harikaydın kardeşim."

Yüzümde kısa bir tebessümle karşılık vererek başımı göğsüne indirdim.

"Her şey yeni başlıyor ve buna her ne kadar kendimi hazır hissetsem de zorlanacağım."

İri elleriyle sırtımı okşarken sakin bir tınıda cevap verdi.

"Ne zaman zorlandığını hissetsen bize yaşattıklarını hatırla ve daha da hırslan. Unutma bu duruma gelmek için bir senemizi harcadık."

.......

"Beyefendi iyi misiniz?"

Gözlerimi açamayacak durumdaydım. Karşımdan bir kadının sesi geliyordu ama bütün algılarım kapalıydı.

"Ambulans çağırmamı ister misiniz? Beni duyabiliyor musunuz?"

Gözlerimin altından karşımda ki kadına bakmaya çalıştım. Hava kararmış ve bu saatte karşımda fahişe kıyafetleriyle duran esmer uzun boylu bir kadın vardı.

"Git başımdan kadın..." dedim mırıldanarak.

"Burada biraz daha kalırsanız-"

"Sana git başımdan dedim!"

Elimde ki boşalmış alkol şişesini kadına doğru attığımda çığlık atarak geri çekilmişti.

"İyilik de yaramıyor hayvan herif!"