Tek bir kelime etmeden lavabodan çıkmış ve sinirle salona girmiştim. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum. Tam kendimi ona teslim edecekken yine durmuştu. Yarasından dolayı yapmış olsa bile bana bu şekilde davranmak zorunda mıydı?
Koltuğa oturup gelmesini beklerken sakinleşmeye çalışıyordum. Benden hemen beş dakika sonra salona girmiş ve koltuğa uzanmadan önce bana bakmıştı. Yüzüne bile bakmadan kendi başına uzanmasını beklemiştim.
Sanki yapmak istediğimi anlamış gibi koltuğa doğru eğilmişti. Lakin uzanmamış aksine oturmuştu. Karnında ki yara canını yakmasın diye de arkasına doğru yayılmıştı.
"Çorba hazır mı?"
Sanki az önce hiçbir şey yaşamamışız gibi soru sorunca oturduğum yerden tek bir kelime etmeden kalkmış ve mutfağa girmiştim. Çorbanın altını açık bıraktığım için hızlıca gidip kapatmış ve tepsisini hazırlayarak yeniden yanına gitmiştim.
Tepsiyi önünde ki masaya indirip soğuması için sessizce karıştırmaya başladığımda sessizliğini yeniden bozmuştu.
"Ne bu tavır Bahar?"
"Tavır değil, istediğini yapıyorum işte."
"Bana bak." dedi emir verir gibi.
Bakışlarımı ona çevirdiğimde kaşlarını çatmış beni izliyordu.
"Hastanede ne söylediğini hatırlıyorsun değil mi?"
"Çok net hatırlıyorum." dedim sakince.
"Sözünün eri ol ve bana bu şekilde davranma."
Çorba kaşığını tepsiye hafif sertlikte indirerek Çağan'ın gözlerine tüm ciddiyetimle baktım.
"Ben sözümü tutacağın tutmasına ama senden bir cevap istiyorum Çağan."
Kaşlarını alayla kaldırıp sırıtmıştı.
"Soru sorma hakkını kim verdi sana?"
Gözlerimi kapatıp yutkunarak sakinliğimi korumaya devam ettim.
"Senin için her şeye varım ama bunların karşılığını alabilecek miyim? Bana sadece bunu söyle."
Sırıtarak yüzümü incelemişti. Bana o kadar yabancı bakıyordu ki bazen onu tanımakta zorluk çekiyordum.
"Sen benimsin Bahar, benim olanla ne yapacağıma ben karar veririm. Sen o hastanede verdiğin sözlerle kendi sözleşmeni kendin imzaladın. Kendi ağzınla benim olduğunu söyledin. Ben istemediğim sürece sorunun cevabını asla alamazsın."
Gülümseyerek başımı salladım. Çağan'ın hareketleri sürekli değişken olmaya başlamıştı. Eniştemin kendisi oluyordu da haberi yoktu.
Tepsiyi alıp dizlerinin üzerine indirerek gülümseye devam ettim.
"Sen benim patronum değilsin Çağan. Sevdiğim, aşık olduğum adamsın. Bende senin hizmetçin değilim, sevdiğin aşık olduğun kadınım. Afiyet olsun."
Madem bana meydan okuyor ve gerçekten de yaptıklarımın bedelini böyle ödetecekti. O zaman her şey karşılıklıydı.
"Buraya gel hemen."
Merdivenlere doğru giderken arkamdan seslendim.
"Bildiğim kadarıyla evde köpek yok."
Tepsiyi bir anda yere fırlatmış ve bağırmıştı.
"Bahar beni oraya getirtme!"
Cevap vermeyeceğimi anladığında dakikalarca küfür mırıldanmış ve yatağına uzanmıştı. Merdivenlerden ona bakmayı bırakıp sırıtarak üst kata çıkmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)
Teen Fiction"Neden o? Neden ben değil de o? Onun değil de benim yapamadığım şey ne Çağan?" Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken sözlerime devam ettim. "Gör artık beni..." Ciddiyetini takınmaya devam ederek benden bir adım daha uzaklaştı. "Ben mi seni görm...
