Sweet Lies 1: Smitten By Your Touch [COMPLETED]

Kabanata 8

Maggy's POV

"Hindi pa rin ba kayo tapos mag usap?" tanong ko at nameywang sa harapan nila.

Bumaling ng tingin sakin si Monica.

"Were catching up. Maraming nakwento si Seige tungkol sayo, Maggy—" I shooked my head when I heard Monica called my name.

"Are we close for you to call me that?" natigilan naman ito at tinignan ako mula ulo hanggang paa.

"Ano ba dapat ang itawag ko sayo? Miss Dela Fuente? Mam Dela Fuente?" tilang nang iinis nitong ani. Hinawakan ito ni Seige sa braso.

"You should call me Mam Dela Fuente, then. Para naman ma realized mo kung anong estado ng buhay mo kumpara sa buhay ko. Halatang halata na isang kahig isang tuka ka."

"Aba at grabe ka namang makapanghusga!" may mga tumingin saming mga tao at ang iba ay nagbulungan pa.

"Mapanghusga? Hindi ko yun ginagagawa because I am just stating a fact." inikutan ko sya ng mata.

"Maggy." pag awat ni Seige.

"Kakampihan mo ba talaga sya, Seige? Seriously? I thought we were friends!" I sound so desperate with that tone.

"Seige is my boyfriend—"

"Monica!" sigaw dito ni Seige.

So, I was right. May relasyon nga ang dalawa.

Bumulong dito si Seige at inirapan naman ako ni Monica.

"Maggy—"

"It's Miss Dela Fuente for you, Seige. Don't call with me that name. Magsama kayong dalawa, tutal parehas naman kayong mas mahirap pa sa daga." tumalikod ako at umalis na.

Pagkalabas ko ng court ay pinahid ko ang mga luha sa mga mata ko. Traydor na mga luha! Tumigil ako sa harap ng isang pamilyar na raptor.

"You crying, young lady?" tanong ng isang boses. Lumingon ako dito at sinipa ang paa nya. Hindi man lang ito nasaktan.

"Shut up, Scotch. Nakakainis ka. It's your fault that I am like this. Kung hindi sana kita pinuntahan, hindi ako iiyak ng ganto."

Pinaikot ikot nito sa daliri ang car keys nya.

"It's my fault? Fine, sorry then. Wag ka na umiyak."

Tumalikod ako sa kanya at inangat ang sarili para mapunta sa likod ng raptor nya.

"You want to chill there?" he asked.

"Yeah. Lumayas ka sa paningin ko."

"You're hurting my feelings, Maggy." hinawakan pa nito ang kaliwang dibdib at kunwaring nasaktan.

"I don't care." sagot ko na lang.

"Do you want me to talk to Dad? You want to go back to Manila, right?" napatitig ako sa kanya.

"Will you do that for me?" mahina kong tanong.

"You're my only sister, of course, I'll do that."

"I am only your half sister. Kapatid lang kita sa ama." nangunot ang noo nito.

"So what? Magkadugo pa rin tayo." napaismid ako.

"Tatawagan ko si Dad, don't worry. Mamaya isasabay kita pabalik ng Manila."

"But, my latest Channel bag..." umiling iling ito.

"Women really likes luxurious things, huh? I'll buy tons of it for you." agad nagningning ang mga mata ko.

"I love you, Scotch!" saad ko dito. He just smiled.

"I still need to do something here. Here's the key, Maggy. Drive if you want, young lady." itinapon nya ang susi sakin na agad ko namang nasalo.

Ilang minuto akong namalagi rito. Tinignan ko ang langit.

"I think it will rain soon." makulimlim ang langit.

Bumaba ako mula sa raptor at natigilan.

"Seige..." walang emosyon ang mukha nito.

"Is that your boyfriend from Manila?"

Nagtaas ako ng tingin.

"Ano bang pakialam mo?" lumapit sya sa akin at kinuha ang car keys sa kamay ko.

"Hey, what are you doing— Oh my, let me go, Seige!"

Padabog nya akong ipinasok sa passenger seat. Umupo sya sa driver's seat at inistart ang sasakyan..

"Can you drive?" napahawak ako sa seatbealt sa bilis nyang magpatakbo.

"Seige, slow down!" sigaw ko rito.

Tumigil ang sasakyan sa isang mapunong lugar.

"Seige—" lumapit sya sa akin at hinalikan ako. Itinulak ko sya pero mas malakas sya sakin. I shut my eyes closed. He slid his tounge in my mouth. I tasted mint from it.

(Don't forget to vote after you read this chapter, thank youuu)